Ktoś tu się myli, od kilku lat walczę z pewną myślą, ale mam nad nią kontrolę by mnie nie niszczyła i z upływem czasu ta myśl jest coraz słabsza bo nie pozwalam jej rozkwitać ;) Dlatego ja się nie bronie, bo to by świadczyło o tym iż "czekam na atak" a to z kolei by mnie zamknęło

Na czym więc polega walka, skoro pozwalasz jej wejść? Bo to jest jedyny sposób, by się jej pozbyć.

Jedni są bardziej przylepni, inni mniej. Ja należę do tych bardziej przylepnych, ruminujących obsesyjnych świrów. Każda myśl się mocno przykleja... jak na supergluta. 😉 Pozwalam wejść, a mimo to nie mogą znaleźć wyjścia. To więc kwestia także indywidualnych właściwości.

Ale na tym polega moja myśl - że nie mam wpływu na to co mi wejdzie , walczę z nią nie pozwalając na dłużej zostać tej myśli ;)

Zgodzę się iż to jest kwestia indywidualnych właściwości, Ty obralas jakby inna taktykę - przywołujesz myśli i się im jakby poddajesz .

Superglut i to szybko wiążący ;)

Wypieram, usuwam, zamieniam - nie chcę pozwolić aby jakaś myśl działała na mnie destrukcyjnie, w ten sposób chcę dbać o swoje emocje.

To może ten "zapach" jest tą wyższą mocą ;ppp

Im bardziej będziesz się starał wypierać, tym chętniej wróci. Pobądź z nią lepiej i zastanów się, dlaczego przyszła, zrozum, a potem dopiero odeślij do diabła. Inaczej zadziała jak nieprzeżyta żałoba. Skutki fatalne. Nie polecam.

Zapach kleju jest odurzający, więc może ten haj jest mi miły... kto wie. 😉

Zawsze jest jakaś sytuacja, zapach, zdarzenie które przywoła jakaś myśl czy wspomnienia ale im częściej usuwam myśl i nie daje jej kiełkować tym za każdym razem siła myśli jest słabsza - nie da się wszystkiego usunąć w 100%, ale mogę uczynić aby nie oddziaływały na mnie myśli destrukcyjnie.

Superglutek wie, ale nie powie - bo to chciwa łachudra :p

Ten powrót to nawet nie kwestia sytuacji (sytuacje są tylko mechanizmem
spustowym), lecz ukrywania przed sobą samym. Dopóki wypychasz myśl, będzie wracać jak bumerang. Pojawiła się nie bez powodu i żąda zwrócenia na siebie uwagi.

Niemożebne. 😉