Nie ma śmierci, bo codziennie umieramy i powstajemy z popiołów.
Nie ma miłości, bo nasze serca zapomniały, jak kochać.
Nie ma dobra i zła, bo nie dostrzegamy ich przejawów.
Nie ma dla nas świata, bo ukrył się w ciemności naszych spojrzeń.
Została tylko samotność
płacząc cicho w kącie...