nie jestem psychologiem, a przynajmniej nie czuję się nim

być może masz rację mówiąc o uczuciach ('mówiąc cokolwiek'), wszystko ma swoje granice
ale miłość to nie tylko uczucie, ale przede wszystkim 'stan ducha', przynajmniej dla mnie
może właśnie dlatego, że w jakimś stopniu poznałam granice, potrafię ich nie dostrzegać

nie chcę ci niczego narzucać
mówisz sam do siebie
a ja próbuję jedynie zrozumieć siebie w tobie

pozdrawiam

strach przed kolejnym zranieniem i brak zaufania wynikają z tego, że zawiodłaś się na własnych oczekiwaniach wobec kogoś
miłość nie polega na bezgranicznym zaufaniu, tylko akceptacji drugiej osoby

pewnie trudno to zrozumieć
dlatego tak mało osób prawdziwie kocha...

żal, że ktoś odchodzi... tak, ale jeśli się kocha, nie można odmówić komuś życia takiego, jakie on wybiera
nie potrafiłabym znienawidzić kogoś kogo kochałam, bo nadal go kocham
miłość to nie chorągiewka na wietrze
jest/powinna być ponad jakąkolwiek krzywdą

to, że mylimy ją z emocjonalnym zaangażowaniem czy zakochaniem, świadczy bardziej o naszym zagubieniu, niż o niej

moim zdaniem, oczywiście

to przykre
w takim razie ja nigdy nie kochałam
lub inaczej pojmuję miłość
jeśli się kochało, to nie można nienawidzić, bo pragnie się szczęścia drugiej osoby
jeśli nie ze mną, to z kimś innym
w przeciwnym wypadku kocha się siebie lub uczucie, a nie tego kogoś

ból jest częścią życia, nie ucieknie się od niego
chyba, że chce się uciec od życia

pozdrawiam ciepło

dlaczego?