To jest jedna z pierwszych mych sentencji i na pewno również jedna z tych dla mnie wyjątkowych... Dla niektórych teksty tu zamieszczane są tylko zespoleniem słów, a dla mnie to relikwie [relikwie pamięci, emocji, uczuć].
Tym bardziej cieszę się zaczerpniętą inspiracją :)

I aż muszę napisać... (bo mnie natchnęło)

Wiele razy spoglądałam w okno. Serce zaczynało mi mocniej bić, kiedy obok domu przejeżdżał samochód. Za każdym razem myślałam, że to Ty. Czekałam długo. Nigdzie nie wychodziłam. Nawet nie poszłam na bal maturalny, a kiedyś było to takie ważne... W końcu zrozumiałam. Nie wrócisz. Wyszłam z czterech ścian i rozpostarłam skrzydła. Wiesz? Zostawiłam Cię w tyle, frunąc przed siebie.

spotkacie się. Jednakże do czasu aż to nastąpi Ty musisz iść ciężką, trudną, kręta drogą z własnym bagażem. Żyj tak, byś później, po drugiej stronie mógł opowiedzieć o własnym życiu bez żalu a z radością. :)