Mówiła: Nie chcę Cię widzieć!
A szukała Go wzrokiem na ulicy...
Mówiła: Nie myślę o Tobie!
A nie było chwili, by tego nie robiła...
Mówiła: Nie odbiorę!
A z nadzieją czekała na kolejny telefon...
Mówiła: Nie tęsknię!
A co dzień przeglądała wspólne zdjęcia...
Mówiła: Nie kocham Cię!
...I tak stała się oszustem dla własnego serca.
3 August 2009, 14:51
Dzięki za dosyć obszerną odpowiedź :) Pomogła mi zrozumieć to czego nie wiedziałem i powiem, że rzeczywiście, ten wiersz może się tyczyć nie tylko kobiet.
Jeszcze raz dziękuję
3 August 2009, 13:12
Marzycielu odpowiem Ci tak:
Kobieta jest istotą tak skomplikowaną, że czasami ja - mimo, iż nią jestem - nie potrafię jej zrozumieć :)
Zadając sobie Twoje pytanie odpowiem twierdząco, TAK, człowiek czasem chce zabić w sobie myśli i uczucia, by zapomnieć, by mniej bolało. Powiedziałabym również, że można by tu było ten wiersz uogólnić - nie tyczy się on przecież tylko kobiet.
Jak słusznie zauważyła tutaj Sysia.be tak przeważnie zachowuje się kobieta nieszczęśliwie zakochana.
Może to być miłość platoniczna bądź miłość, która żyje jeszcze w kobiecie po rozstaniu.Poza tym jest to tylko wiersz, który każdy Was może interpretować na własny sposób. Jedni odnajdą w nim cząstkę swego życia inni powiedzą, że to kompletny bezsens...
3 August 2009, 12:09
Nie potrafię pojąć dlaczego tak się dzieje, w końcu nie jestem kobietą. Czy mówi i robi się rzeczy sprzeczne z uczuciem z lęku przed bólem?
