Kochajmy siebie. Sami się rodziliśmy, sami dotrzemy do końca. Konsumcjonizm niech nie będzie dla nas ważniejszy od poezji. Płaczmy i śmiejmy się jak opętani. Nigdy nie czujmy się niewarci dzisiejszego świata. Oni nie znają tego uczucia, tego fragmentu rzeczywistości, o którym mówi Miłoszewski. Nie wolno nam pisać z przymusu. To Boska Iskra, to natchnienie, to zrozumienie, to łzy, których nie możemy dać sobie odebrać. Żadne pieniądze, kariera, poważanie nie dają tego, co ona nam daje. Dla niej Norwid oddał życie w samotności, a jednak nigdy nie był sam. Tylko wtedy jesteśmy sobą naprawdę, gdy oddajemy się temu, co tkwi w nas najgłębiej. Nie zabijajcie się. Nie czekajcie na akceptację.
Drodzy, jesteście wartością samą w sobie.
Jesteście tym, co odróżnia nas od wszystkich innych zwierząt.
Jesteście kwintesencją abstrakcyjnego myślenia.
Pamiętajcie.
Pamiętajcie zawsze, gdy w kieszeni otwiera się nóż, a czas przysypuje się przez palce.