Kiedy dowiedziałem się o twej śmierci, pobiegłem tam, gdzie się spotykaliśmy. Stałem i patrzyłem na nasze miejsca, nie chciałem odejść, chciałem zostać, poczekać z myślą, że może wrócisz…
Przez ręce mi łzy przemykały. Nie nadążałem ich zbierać. Coś we mnie wtedy umarło...
2 October 2010, 14:36
*patrzy się w ekran z głupkowatym wyrazem ryjka i nie wie co powiedzieć*- to typowa reakcja po przeczytaniu Twoje twórczości.
3 September 2010, 20:25
Genialnie rozumiem Twoją myśl..
I dosadnie, i w przenośni.
Pięknie wyrażasz emocje...Pozdrawiam
3 September 2010, 20:05
Ogromnie się cieszę z tak wielu pozytywnych komentarzy.
Marysiu, dziękuję za poprawę :)
3 September 2010, 16:43
Są takie słowa, które powracają do nas każdego dnia, i mimo, iż znamy je na pamięć, przeglądamy się w nich jak w nurcie rzeki, skrapiamy nimi dłonie i usta, by nie ustać w drodze.
