Każdego dnia próbujesz pogodzić się
z tym co było.
Wspinasz się na tylko sobie
znane drzewa.
Spoglądasz jak chmury wlatują przez
już dawno otwarte drzwi.
Frustracja, którą widzę
kiedy mówię ci, że potrzebuję
trochę asysty
łamie moje serce.
Jak możesz być tak
surowy.
I ciągle robię z siebie durnia,
który kocha się w tobie.
Więc tym razem połóż mnie
spokojnie.
Nie chcę wracać wciąż w rozpacz.
Sprawiłam, że w twoich oczach
wyglądam źle,
ale to ty powinieneś czuć się
gorzej.
Byłoby lepiej o tobie zapomnieć,
ale ja wcale tego nie chcę.