może kiedy posłucham / czytam

Pewnie nie istnieje, choć często widzimy to inaczej.
Ja osobiście nienawidziłem Gościa przez większość swego życia.

"Im mniej masz relacji z Bogiem tym bardziej możesz być sobą...tak też pasuje. "
Kiedyś mi leżało. Rozumiem.
Wszystko zależy od tego w czym upatrujemy tego czego poszukujemy, a poszukujemy tego samego.

A czy 5 dniowy zarodek w łonie matki nie pozostaje z nią w relacji?

Relacja bierze się z matki. Dalej z najbliższych, najczęściej ojca, by ostatecznie dojrzewać w Bogu.
Czy cechy matki oddają istotę Boga?
I tak i nie. Matka uczy miłości, zwykle dość fatalnie jej to wychodzi. Choć oczywiście chce dobrze to zwykle dla siebie.
Prawdziwej Miłości może nauczyć jedynie Bóg.
Trza umrzeć dla matki, by narodzić się dla Ojca.
Co do personifikacji - wszyscy jesteśmy dziećmi.

Takie tam ...

Nie pamiętasz "bajki" o jabłuszku?
To co łączy Boga z Tobą jest zrodzone, to co Ciebie z Nim wynika z nawrócenia "śmierci/zmartwychwstania/odrodzenia" - to proces.

Twój poród był bzdurą?

Mi się czasem wydaje, że jestem mądry.

Przestawiłabym to. Na tyle pozostajesz w relacji z Bogiem, na ile jesteś sobą. Przy czym, każda relacja jest inna...

To ja, na to.

Równie trafne.

Wiara nie jest pewnością więc nie znam odpowiedzi na Twoje pytanie.

Po co to piszesz skoro nie wiesz.

Bo gdybym wiedział nie musiałbym pisać.

Nie wiesz i piszesz o tym. Przecież to absurd.

Nie lubisz absurdów? :)
Tak uważam. Uważam, że to co napisałem jest Prawdą. Wierzę w To do tego stopnia, że przenika To całe moje życie. Od każdego ranka, do każdego wieczora. Nie wyobrażam sobie wierzyć i myśleć inaczej.

Niestety (a raczej stety) to wiara. Wydaje mi się, że silna i mocna. Ugruntowana życiem, doświadczeniem, wydarzeniami i mistyką.

Jeżeli jednak pytasz czy na pewno tak jest. Odpowiadam "nie wiem". Nie mam pewności, że Bóg istnieje, więc nie mam pewności czy zdanie jest prawdziwe.

Wiem jednak, że wierzę, iż tak jest.
A ta Wiara, można rzec jest dla mnie o wiele bardziej wartościowa niż jakakolwiek prawda.

Prawdą obiektywną jest Bóg, ale cóż możemy o Nim powiedzieć.
Jedyne co przychodzi mi na myśl to Miłość, a tu pojawia się kolejne pytanie:
"czym Ona jest"?

Moglibyśmy tak gadać ze 2 tygodnie, a temat pewnie dopiero by się rozpoczynał. Więc nie wiem. ...

Wypadało by zacząć od pytania: "wierzysz w Boga?"

Łał, chyba dawno kobiety nie miałeś.

W niedzielę. Nie wiem czy to długo. Dla mnie OK.

Chyba bez efektu. Tak energię marnować.

A co jest efektem?

Refleksja.

Dlatego pewnie tak razisz.

Ja?
Czym.

To wszystko co masz do powiedzenia na temat Boga i mojej wątpliwej myśli?

Acha.