Choć smutku poetom nie życzę, to najbardziej to w nich lubię, doceniam, że właśnie w takim stanie duszy, przecież pięknym, tworzą swoje najlepsze dzieła.
Bo dusza wówczas otwarta jest na oścież i zdaje się, jakby słowa poecie dyktowała.
Jak i autorce tej myśli.

Ooo ! dziękuję Serce Słonika za przypomnienie ❣️

Smutne jest to, że jak skończy się smutek to może skończyć się poezja.

Dobre to

nad wyraz

Czasem tak jest...a właściwie często, ale już nie piszę wierszy.

Ooo ! Hania też ? klub się wykluwa ;)

Boguś, ładnie ciepłe słówka, podgrzałeś, pewnie się zrumieni, dziekuję i wzajemnie ciepełka :)

własnie z tych smutków tworza się najpiekniejsze wiersze...ja tak mam :)

Dzięki yestem, Lee :)

Piąteczka zatem Paulinko ;)

no to mamy podobnie... ;)

Zgrabnie ujęte.