Idąc po kolejnych stopniach, które życie stawia, trzeba tak kroczyć, aby oszczędzić sobie, w miarę możliwości bólu. Chodzi też o to, by mieć do samego siebie szacunek, gdy w momencie próby, wybraliśmy być dla kogoś oparciem. Niektórzy dają się jednak zwieść, by mieć. I mają wszystko, włącznie ze zgorzkniałym i pełnym frustracji sercem. Tutaj potrzeba refleksji, czy warto taką drogą podążać. I w imię czego. Bo tym, co powinno być traktowane jak największy skarb, jest bliskość i miłość. Nic bardziej cenniejszego nie ma. A jeśli jest, to jest to fałsz i obłuda.