I całość to jak pustynia - z pozoru całość - bo byle podmuch odsłania to co nagie i bezbronne, co kiedyś było ważne, a teraz tylko niespełnione przez czas. I gdzieś pośrodku tej nicości jest oaza, która może wszystko rozpocząć na nowo, rozlać strumień i związać co niegdyś było stałe i pewne.