Gdy masz 17 lat i się zakochujesz nie kalkulujesz zysków i strat.Kochasz całym sobą,nie bacząc na to co będzie później.Dlaczego gdy masz dwa razy tyle lat mimo,że jest Ci tak cudownie siadasz i robisz listę za i przeciw,zastanawiasz się czy to jest to.Dlaczego nie potrafi człowiek dać się porwać temu uczuciu tak jak wtedy gdy miał 17 lat?

A może to uczucie jest nieprawdziwe,a może to strach przed tym,że ktoś nas zrani?W końcu jesteśmy starsi i wydaje się nam,że mądrzejsi.