Dzieciństwo. Chyba każdy sądzi, że to najlepszy okres w jego życiu. Życie jest tak beztroskie, wolne od problemów, smutków i zmartwień. Takie życie prowadziła i ona. Była zwykłą dziewczynką. Promieniała jak słońce, miała w sobie energię petardy. Nagle całe życie z niej uszło. Nikt nie wiedział co się dzieje. Po kilku miesiącach ciągania po lekarzach diagnoza była znana: CUKRZYCA. I jak tu wytłumaczyć 9 letniemu dziecku któremu aż do teraz można było prawie wszystko, że czegoś mu nie wolno . Pozostaje zawsze pytanie "dlaczego właśnie ja?". Z upływem lat przyzwyczajamy się do wszystkiego. Wbicie zastrzyku jest tak naturalne jak poranna toaleta. Lecz z biegiem czasu zaczynamy się buntować. Dociera do nas że tak już będzie zawsze do końca naszych dni. A po kolejnych złych wynikach badań przemawia do nas fakt że cukrzyca to cichy zabójca który niszczy od środka. Nie widać go ale on jest.