Dlaczego się oddalamy? I nagle słowa jakby same się wyryły w pamięci "Musimy spróbować...przestać czuć to co czujemy by móc przechodząc koło siebie mieć uśmiech na twarzy". Teraz gdy to się urzeczywistniło wcale nie jest mi do śmiechu. Co noc patrzę w gwiazdy ,popłakuję myśląc o Tobie, wstając szukam cię wśród tłumu, ale bez nadziei, bez uśmiechu na twarzy.Nie potrafię tak jak ty żyć-tak normalnie. Ja tylko wygasam jak świeczka ,czy jeszcze uda się ją zapalić? Możliwe, że na grobie.