... i tylko nikt nie wie jak samotny potrafi być los "latarnika"...

I to światełko latarni, niczym gwiazda polarna, poprowadzi ten statek do bezpiecznej przystani...

Poetycko, pięknie,
ściskam

:)

Tak,tak i każdemu takich błękitów życzę do...zachowania równowagi psychicznej :))))
He he ale teraz wymyśliłam

No tak ... ale dobrze, że na razie są :)

Tak mam tam raj,ale niestety nie jest on tu w naszym wymiarze.To błękit który sobie stworzyłam i uciekam tam gdy tu jest smutno,ciężko
Tylko jest jedno niebezpieczeństwo...któregoś dnia mogę nie chcieć powrócić;)))

Ewuś to musisz mieć tam raj ... też chcę takie błękity dla siebie :)

Dziękuję:)

Chodzi mi też o to ,że takim światełkiem może być poświęcony czas komuś,wysłuchanie ,rozmowa...

Warto,warto...ale z ta tęsknotą to przechlapane.;))

Kaju jakoś tak ostatnio mnie nachodzi.Wiesz to chyba przez to bujanie w moich błękitach:)))

Dlatego warto wypatrywać tego światełka...i tęsknić :)

Dziś też poetycko :)

Piękna metafora :)