Czasem wracam w tamto miejsce.
Przysiadam na progu nocy,
przymykam oczy,
otwieram szeroko serce.
Wsłuchuję się w kroki ciszy
i tego co wraz z nią nadchodzi.
I otula mnie zapach minionego dnia,
a na policzku czuję wiatru dotyk.
I łudzę się, że znowu pojawisz się
wraz ze świtem,
niczym cudu zapowiedź.
Nigdy nie przychodzisz.
Autor
4 June 2010, 17:14
Dokładnie tak, trudno sobie wyobrazić życie pozbawione nadziei i marzeń...
Dziękuję i Tobie również życzę udanego weekendu :))
4 June 2010, 17:07
dokladnie tak...złudne to czekanie...ale nadzieję trzeba mieć,by żyć...
dziękuję Moniś:)
pozdrawiam i życzę miłego wieczorku:)
4 June 2010, 17:04
Czasami chodź wiemy, że nikt nie przyjdzie to i tak nadal wypatrujemy i czekamy, zasiewamy w swoim sercu ziarno nadziei i czekamy...licząc, że stanie się cud...
Magia! Pozdrawiam Monisiu :))
