Czasem trafi się przeczytać znakomitą prozę na odkażenie frustracji po głębokiej poezji, czasem taki znakomity tekst jest wręcz zbiorem aforyzmów i złotych myśli. Ale najważniejsze, że są życiowe i realne, to się czuje i zresztą, to się wie. Takie prozaiczne zdania są jak błogosławieństwo z Ducha Świętego, jak osiągnięcie jakiegoś stanu spokoju przez szczęście, optymistyczne podejście do wielkiego wachlarza życia, który stale nam coś nawiewa i każe rozwiązać, komuś przywrócić sens, innemu znowu wiarę, tamtemu zaś od nowa nakreślić pod stopami tęczę normalności, a sobie samemu i tej najukochańszej osobie podpowiada skrzydła do kolejnych wzlotów w prostym życiu z mądrości i dobra.

insp. Raspbery