Tak. Zgadzam się z Tobą w pełni. Miłośc potrafi człowieka zniszczyc do głębi i co najbardziej denerwuje w tym wszystkim to fakt że czasami sobie nie zdajemy sprawy z tego iż dana osoba nie jest odpowiednia dla nas. To nasza chora czasami i wybujała wyobraźnia nakłada niejako płachtę idealnych cech na daną osobę. Kiedy się otrząsamy z rażącego bólu tak zwanego zawodu miłosnego dostrzegamy że tak naprawdę dana osoba była wytworem naszej wyobraźni. Była idealna tylko w naszym umysle. O rozpisałam się ;D

... każdy z nas patrzy na "miłość" inaczej... to najbardziej indywidualne uczucie jakie odczuwamy... a jednak wszyscy nazywają je tak samo... paradoksalnie najbardziej skomplikowane uczucie... nazywamy jednym ogólnie przyjętym słowem.

Każdy miał taką chwile, każdy miał doła. Ważne by "odbić się od dna tak by dno się oberwało". :)

A co do tego, że potrzebujemy więcej niż mamy, uważam za "normalne" wśród ludzi. A, że podaż niska to cóż zrobić.

Pozdrawiam.

No to rzadkość, że mam rację. :)

Hmmmm czasami ... tak jest w istocie... idąc Twoim tokiem myśli :) jednej z wielu trafnych ...
dlaczego czasem musimy wznieść się wysoko ponad swoje "życie" ... by zobaczyć że tam gdzie jesteśmy w zasadzie nie ma się do czego przyczepić... tylko niestety czasami potrzebujemy więcej i więcej ... hmmm taka moja interpretacja na potrzeby chwili.... choć oby ta miłość trwała "chwilę" naszego życia !

niestety masz rację, Scyzoryku.

To prawda, ale po nie udanej miłości żyjemy. Z czasem znajdujemy kogoś kogo znów pokochamy, a wtedy to już nie jest niszcząca siła, a budująca.

hmmm... Porównajmy Miłość do komety... i tu i tu podczas "uderzenia" poczujesz skutki... w jednym i drugim przypadku rozsypiesz się w pył drobniutki...

Kometa jak by walnęła to myślę, że było by gorzej. :P

Ta siła niszczy ... zabija... ale w pewnym sensie musi zabić by urodzić się na nowo dla tej jednej jedynej osoby.