Bo czy normalnym jest, że mając wszystko czego tak naprawdę każdy pragnie, czuję jakiś brak, nieuzasadnioną pustkę, niedosyt?

Bo czy normalnym jest, że porażka i cierpienie mnie wzmacniały, a teraz...mając wszystko, czuję jak słabnę?

I w końcu... czy normalnym jest, prowokować kłótnie i łzy,
po to by przez chwilę się wzmocnić?