O to właśnie chodzi, że trzeba wszędzie ucha nastawić, nie tylko w jednym miejscu, żeby sobie wyrobić jakieś pojęcie.

Nastąpiło to upojenie, kiedy człowiek czuje się ptakiem, co zawisł nad otchłanią, i widzi prosto przed sobą inne oczy zamglone męką zmysłowej rozkoszy i wiruje, i wiruje, aż nagle jak kamień pada gwałtownie w pieniącą się otchłań.

Zapewne wszędzie, w każdej dziedzinie ludzie idei są nerwowi i cierpią na przewrażliwienie. Może to jest nieuniknione?

Kto doznał podobnych wrażeń, ten zna dziwny i całkiem osobliwy stukot krwi - całkiem jakby młyn mełł, lecz nie ziarno, ale właśnie człowieka.

Tak, tak, zrobić z kogoś idiotę to u nas potrafią, ale mądrzejszym jeszcze nikogo nie zrobili.

Im wyżej stoi człowiek umysłowo i etycznie, im bardziej jest wolny, tym więcej przyjemności sprawia mu życie.

A skąd masz pewność, że ludzie genialni, którym wierzy cały świat, nie widzieli zjaw? Przecież dzisiaj uczeni twierdzą, że geniusz jest spokrewniony z szaleństwem.

A pochodzi to wszystko, przypuszczam, stąd, że ludzie wyobrażają sobie, jakoby mózg ludzki mieścił się w głowie; bynajmniej: przynosi go wiatr od strony Morza Kaspijskiego.

Drogocennym darem jest umiejętność słyszenia duszy człowieka.

[...] a dusze zmarłe to w pewnym sensie zupełne śmiecie [...].

Miłość rodzi się wtedy, gdy bratasz się z cierpieniem, nie tylko umiesz je znosić, lecz go nie unikasz.

Wazeliniarstwo do niczego sie nie przyda, chyba tylko do szybkiego zrobienia kariery.