listy do S.

Kochana S!

Minęło tyle lat... Tak długo nie rozumiałam i dalej nie rozumiem. Jest tyle rzeczy o które chciałabym Cię zapytać.
Wiesz ja sobie Ciebie wyobrażam teraz? No tak, Ty wiesz wszystko ale pozwól znów nacieszyć mi się tą wizją.
Widzę Ciebie, taką lepszą wersję mnie. Ładniejszą, szczuplejszą.... Ale mniejsza o to bo będziesz zaprzeczać. No i oczy. Są inne niż moje prawda? Bardziej zielone niż szare? A może brązowe..?
Jak mogę tego nie wiedzieć! Wybacz, to jest tylko szczegół. obok ciebie dwójka dzieci, starsza dziewczynka i młodszy chłopiec. Nie pytaj czemu tak, nie wiem. Dziewczynka jest blondynką, ma takie śliczne kręcone włosy. Inne niż twoje. Inne niż nasze. Może twój mąż jest blondynem? Ale chłopiec ma ciemno brązowe, gęste, lśniące.
A wiesz co jest w tej wizji najważniejsze? To, że jesteś szczęśliwa... Wszyscy są. No tak, ale ja mam bujną wyobraźnię, więc mogę to tak widzieć.

Nawet nie wiesz jak mi Ciebie brakuje. Dziwne prawda? jakbym miała w sobie puste miejsce i czasem ono tak się zaciska. I w tedy boli. Nie fizycznie, ale jakoś tak nie przyjemnie. Ale nie chcę teko zmieniać. Niech zostanie i przypomina o rzeczach, uczuciach ważnych.
Tak czasem myślę jakbyś ty postąpiła na moim miejscu. Jakbyś mi doradziła. Nie mam prawa jednak to jest silniejsze ode mnie. Bo w końcu kogo innego powinnam się radzić, jak nie Ciebie?

Tam gdzieś jest świat, gdzie jesteś. I jesteś tam szczęśliwa prawda? Musisz być inaczej byłoby nie sprawiedliwie. Powinnaś być tu. Chciałabym, żebyś tu była. Niestety pewne rzeczy są nieodwracalne. Bądź więc "tam" i pomóż mi żyć bez Ciebie.

Pomóż, bo bez Ciebie sobie nie poradzę.
Pamiętaj kocham Cię mimo, że jest to nie racjonalne. Kocham, mimo że nie było mi to wcześniej dane.