Ode mnie

Do Ciebie
Żyjemy jakby nie liczył się czas...
Powoli...
Za wolno.
Zbyt wolno.
I ktoś powie, że to dobrze, że tak powinno być..
Jednak ja każdego dnia liczę czas Twojej nieobecności..
Zakładam się z czasem, kiedy nadejdzie dzień, gdy po raz ostatni nakreślisz kilka słów do mnie..
Na razie przegrywam te zakłady..
Staję się dłużnikiem, ale nie jest mi z tym głupio, bo nigdy nie miałam szczęścia w takim hazardzie..
Więc dlatego chyba tak pewnie stawiam karty, licząc, że tym razem znów przegram..
Cóż za ironia, prawda?
Ach gdybyś ty wiedział jak bardzo chciałabym w zegarze przesunąć czas do przodu.
Zerknąć w magiczną kulę i dowiedzieć się co będzie dalej..
Jednak powtarzali mi, że najpiękniejsze zawsze dzieje się niespodziewanie i nagle..
I trochę w to wierzę, chociaż z moją wiarą ostatnio to jak z pogodą w marcu..
Tęsknię.
Choć rzadko wypowiadam te słowa.
Bo to poważne słowo, które kosztuje mnie uzewnętrznienia.
A ja... Ja niepewnie mówię o tym co czuję...
Bo wiem, że słowa nie giną. Jak raz się je wypowie, to one potem krążą jak takie świetliki...
Pokazują swój blask niespodzianie, a w moim przypadku to niestety zawsze w złym momencie.
Dużo się dzieje. Za dużo.
I chciałabym pogonić się z czasem i powiedzieć mu by tak trochę szybciej posunął się do przodu...
Bo tak osobno od siebie to nie moja bajka..
I trochę Ciebie mi brak, trochę brak...
Anna.