Ode mnie

Do Ciebie
To prawda, że czasami się boję.
Ludzi, jego, Ciebie - tych, którzy zapadają w pamięć i nie chcą z niej wyjść.
Tych, którzy tak bardzo pasują do mojej rzeczywistości do mojego myślenia, że sama myśl, że coś by się mogło skończyć przeraża jak myśl o tym, że na świecie mogłaby zapanować wieczna zima.
Dlatego czasami strach wchodzi na pierwsze miejsce i sprawia, że wszystko wydaje się być tak trudne..
Poznałam człowieka, który poruszył moje serce. Kogoś, przy którym śmiech stał się głośniejszy, a uśmiech szerszy.
Poznałam człowieka o dobrym sercu.
Taką oazę spokoju - przeciwieństwo mojego żywiołu.
Chociaż jest on jak morze ..
Lub jak ocean spokojny?
Spokojny, ale jednak potrafi być burzliwy...?
Być może.
Nie chcę łapać strachu za rękę i iść z nim przez życie, bo on nie jest dobrym materiałem na przyjaciela.
Chciałabym żeby pewność mnie przytuliła i dała mi otuchę, że wszystko się ułoży, a moje serce nie będzie kolejny raz zdeptane i poranione.
Staram się nie tworzyć przyszłości, ani projektować ogrodu wyobraźni.
Cieszę się chwilą, ale też jej nie celebrytuję.
Co przyniesie przyszłość?
Nie wiem, wiem tylko, że pewnie mnie zaskoczy. Tak jak to zawsze bywa.