Limeryki

Która się miała za pięknisię w Krępnej
Dojrzała wągra na swej twarzy pięknej
Bardzo tym faktem struta
Ukazała numer buta
Mąż nekrofil wreszcie z radością przystąpił do gry wstępnej

Nie było mnie tu cztery lata,
Zdążyłam zwiedzić pół świata,
Świat się ostry wnet okazał,
Pociął mnie, uśmiech zmazał,
Byłam owalna, a jestem kanciata...

Pan skoczek i pani skoczkowa w podzakopiańskim Zębie
Połączyli się w sześćdziesiąt dziewięć na zrębie
Dzięcioł sobie w drzewo stukał
I tak sobie dukał
Tych dwoje na zrębie to musi być to niebo w gębie

Dzisiaj wielka do Was będzie moja mowa
Bo pierwsza tej wiosny szczawiowa
Jest w cnym przygotowaniu
Po szczawiu nazrywaniu
Wiosenna szczawiowa jak na przysiędze grochowa

się głowię nad słowem idę sobie na spacer
dumnie jak pastuch na placu Emilii Plater
dawaj kratę problem olbrzymi
upoimy się z już nietrzeźwymi
mimo że zdrowiej było by zadbać o sałatę

W rzeczułce przepływającej przez Wleń
Romansował z podlotką płotką kleń
Zakonnica w pobliskim klasztorze
Do zakonnika wzdychała Boże
Moje limeryki wierniejsze niż ogrodnikowi jabłoni cień