Limeryki

Do podpszczyńskiej miejscowości Piasek
Przyjechało sześć napalonych lasek
Bywały dni proszę taty
Że jechały na trzy baty
A cherubinek w baroku to aniołek grubasek

Na pielgrzymce pod Krowodrzą Górką
Kochaliśmy się pod chmurką
I miłość się w nas poczęła
Że pieniędzy nie wzięłaś
Pierścionka też nie przyjęłaś boś Koryntu wierną córką

Pewien poeta się zaaklimatyzował w Radziechowach
Wielbił wieszczył kochał prorokował
Pisał cudne strofy kolorowe
Wręcz pulchne barokowe
Zwłaszcza te o czerwonych na Matysce krowach

Kiedy umierasz, skazany na chorobę, przy Twoim łóżku nikogo nie ma. Ty odważny, a wszyscy bliscy tchórze.

Klasa aspołeczna

I leży obok ten, który leżeć miał na zawsze
I śpi zarazem też, a miał poświęcić chwil chwilę na wymianę słów co chwilę
I znów straciła siłę, bo w głowie innych planów nań miała tyle
To niemożliwe! Myślała przecież. Na kartce zapis o nim był lepszy jakież!
Ona cudna, bez skazy, pachnąca leżała.
Cukiereczek! Choćby niechciała.
Mijały minuty, godziny, tygodnie, a ci oni wciąż czekali wygodnie, by razem przez życie pląsać godnie.

5:50!!!! Czas wstawać! Do życia brać się trzeba!!!

Pewien prokurator z Ładnychchui Oddolnych
Znany z limeryków swawolnych
Eksploatował wenę z waginy
Proboszcza dziewczyny
I zapisywał jako polecenia śledczym w aktach kontrolnych

Rozmyślała pewna Arabka w Betlejem
Kochając się z żydowskim szwejem
Że w ziemi judejskiej
Tyle płci żeńskiej
Iż nie ma logicznych podstaw by być gejem

Opowiem dziś o wajdelocie co w Licheniu
Sabalił o swoim siwym już przyrodzeniu
Po stokroć o nim bajał
I się nie kajał
Albowiem limeryki nie polegają na liryceniu

Mówił koniuszy z miejscowości Ogiernicze
Uszczęśliwionych punktów G już nie liczę
Prawdę mówił nie bredził
Księdzu na spowiedzi
Pamiętał że dywizjon bo 303 były dziewicze

Pytał matki Brunon z Ostendy
Wejść w kobietę to którędy
Kiedyś synu było wygodniej
Dziś noszą spodnie
I nie pomagają ojca dyrektora reprymendy

Doktorowi psychiatrze z Tworek
Wleciała pszczoła w rozporek
Żeby opisać co się działo
Trzech wieszczów mało
Gdy wyleciała wór klejnotów był nie worek

Pewien Camillo z Lorenzo w Apullii
Lubił kończyć w ustach panny Julii
Kończył z namiętnością
Tryskając miłością
Jego wierszom dopowiadała pointę była vox populi

Sfory muzułmanów gwałciły Niemki w Studgarcie
Powiedział mi więc niemiecki policjant zażarcie
Mirku tak twierdząc bluźnisz
W multi kulti bruździsz
Mogły przecież przyzwolić okazać konieczne otwarcie

Pewien skur... pedofil z Miasta Wiecznego
Zmusił dziecinę do obcowania płciowego
Powiedzieli mi więcej poprawności
Ty nie masz w sobie miłości
Przecież on tylko jest wyrazicielem stylu życia innego

Pewien wiekowy zakonnik w Numancii
Wykazał się szczytem arogancji
Wziął bez jej woli dziewę rudą
Pośród tysięcznego tłumu
Nikt się nawet nie zająknął w dobie Europy tolerancji.