To, że nie kochasz, nie znaczy, że nie ma w tobie miłości, lecz że jest w tobie coś, co jej przeszkadza.

Myzyka od razu bezpośrednio przenosi mnie w stan ducha, w jakim znajdował się ten, kto ją komponował.

Artyście nie wolno być starym. Sztuka wymaga wiele, ale najważniejsze to ogień!

Ludziom nieszczęśliwym lepiej jest w mieście. W mieście człowiek może przeżyć sto lat i nie spostrzec, że dawno umarł i zgnił.

To, co wy nazywacie miłością, każdy mężczyzna czuje do każdej ładnej kobiety.

Zdumiewające, jak zupełne bywa złudzenie, że piękno jest dobrem. Ładna kobieta mówi głupstwa, my słuchamy i nie dostrzegamy głupoty, lecz mądrość. Mówi i robi rzeczy obrzydliwe, a my widzimy w nich coś miłego. A kiedy nie mówi ani głupstw, ani rzeczy obrzydliwych, a jest przy tym ładna, wówczas nabieramy przekonania, że jest niezwykle mądra i moralna.

Wychodzi na to, że Bóg nie rozumiał tego, co potrzeba, i dlatego nie spytawszy mędrców, źle to urządził.

Muzyka zmusza mnie do zapomnienia o sobie, o swoim istotnym położeniu, przenosi mnie w jakieś inne, nie moje położenie: pod wpływem muzyki wydaje mi się, że czuję to, czego właściwie nie czuję, że rozumiem to, czego nie rozumiem, że mogę to, czego nie mogę.

Nie podoba mi się wyniosłość, nie podobają mi się ludzie, którzy stawiają siebie wyżej od innych. Mam ochotę dać im rubla i powiedzieć: jak się dowiesz, ile jesteś wart, to wrócisz i oddasz resztę.

Jedyną rzeczą, jaką możemy wiedzieć jest to, że nic nie wiemy - i jest to najwyższy wzlot ludzkiej mądrości.

Człowiek bez miłości jest zgubiony w świecie obcych i wrogów.

Jak możemy oczekiwać idealnych warunków na Ziemi, skoro nasze ciała są żywymi grobami pomordowanych zwierząt? Dopóki będą istniały rzeźnie, będę istniały i pola bitew.

Jak możemy oczekiwać idealnych warunków na ziemi, skoro nasze ciała są żywymi grobami pomordowanych zwierząt? Dopóki będą istniały rzezie, będą istniały i pola bitew.

Niczego, nigdy bym nie pragnął, gdybym tylko tam był. We mnie samym i w tym słońcu jest tyle szczęścia, a tu... jęki, cierpienia, strach... i coś niepojętego, i ten pospiech... Oto znowu czyjś krzyk i znowu wszyscy pobiegli z powrotem, a ja pobiegnę z nimi, a oto ona, śmierć, nade mną, wokół mnie... Moment-i nigdy już nie ujrzę tego słońca, tej wody, tego wąwozu.