Autor porusza w dziele kluczowe aspekty niemieckiej literatury powojennej, rozważając problemy winy i przymusu za czasów narodowego socjalizmu.

Formalnie powieść dzieli się na dwie płaszczyzny czasowe. Pierwszą z nich stanowi teraźniejszość narratora Siggiego Jepsena, przebywającego w zakładzie dla trudnej młodzieży, drugą zaś tworzy jego wypracowanie, przenoszące czytelnika w czasy nazistowskich Niemiec. Lenz zmienia w niektórych momentach także perspektywę narracyjną, przedstawiając w dziele psychologiczne studia na temat osoby Siggiego, które on sam czyta na głos i sceptycznie komentuje.