Każda z nas ma granicę swojej wytrzymałości. To ile jesteśmy skłonne znieść, zanim opadniemy z sił. Wychodząc za twojego ojca, doskonale wiedziałam, gdzie leży moja granica . Ale powoli… po każdym incydencie… przesuwałam ją trochę dalej. I jeszcze trochę. Kiedy twój ojciec uderzył mnie po raz pierwszy, natychmiast przeprosił. Przysięgał, że to się nie powtórzy. Za [...]
Szkoda życia na złe jedzenie i znajomości. Odbijają się czkawką.
Edytowano 16 października 2019 roku, godz. 20:48
Wracam. Minęło dobrych parę lat. Ostatnio dużo myślałem o swojej przeszłość i myślałem że przez ten czas w niewielkim stopniu się zmieniłem. Dziś czytając moje "myśli" uważam, że zmiana jest znaczna i to na lepsze. Mimo, że dalej jest bardzo melancholijny i nostalgiczny to umiem docenić to co mam, a największą radość dają mi malutkie rzeczy. Pozdrawiam wszystkim.
Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam: błogosławiony kto bankrutuje pierwszy. Albowiem dla niego jeszcze wystarczy.
Niech nam żyje Grecja, która właśnie "wraca znad przepaści" i może sobie dalej konsumować za pieniądze przyszłych synów i wnuków Europy. O ile zechcą zapracować się na śmierć płacąc za beztroskę rodziców. Ważne tylko kogo sobie znajdą jako winnego. Chciałbym wiedzieć, czy już uciekać i dokąd.
Starość - podtrzymuje ciało na duchu.
nie odnajdziesz straconego czasu, choćbyś szukał...
Odkąd pamiętam zawsze byłem i mam nadzieję, że nie doczekam chwili kiedy mnie nie będzie.
Gdy nadzieja opuszcza nasze serce,wiara doprawia nam skrzydła byśmy nie upadli zbyt nisko.
Jak się miarka przebierze, to wióry lecą.
Na niszczenie przyrody nie powinno być naszej zgody.
wewnętrzny jazgot to udzielanie wszystkim - twojego JA
Człowiek umiera, kiedy przestaje mu zależeć. Jest w trakcie tego procesu. Proces ten objawia się na kilka sposób. Po pierwsze człowiekowi robi się najpierw smutno, a potem obojętnie i ciężko o wyraźną granicę pomiędzy smutkiem a obojętnością, chociaż jakiś cień porażki, życiowego zawodu pozostaje na twarzy, szczególnie w kącikach oczu i kącikach ust. Ale potem jest [...]
Żyjemy w tym, co opowiedziane. Świat jest tym, co opowiedziane. Dlatego coraz ciężej żyć. I może tylko sny stanowią o nas. Może jeszcze tylko sny są nasze?
[...] snu nie da się opowiedzieć. Opowiedziany przestaje być snem.
Nowo dodane teksty
Gdyby tylko owoc Twoich przemyśleń zechciał się skrystalizować w postaci aforyzmu, wiersza, opowiadania lub felietonu, pisz.
W przeciwnym razie godnie milcz.
• ok. godzinę temu
• ok. godzinę temu
• ok. godzinę temu
• ok. 2 godziny temu
• ok. 2 godziny temu
• ok. 2 godziny temu
• ok. 3 godziny temu
• ok. 3 godziny temu
• ok. 3 godziny temu
• ok. 3 godziny temu
jedno stoi na żołądku , a drugie na wątrobie
z tą czkawką to prawda, ja nadal jak dziecko w to wierzę :)