Zimna ryba,
ze świecy dym,
biała od szronu szyba
i cichy polski hymn.

Mój pierwszy pocałunek
po opłatku białym
i sumienia rachunek.
Pocałunek zbyt śmiałym.

stary zegarek znów się pomylił
zły wskazując czas
dawno stracił swą wartość

starość dała się sfotografować

czerwone od wina usta
oblizał poparzony język

już sama nie wiem
co pierwsze się skończyło

w obojętnym spojrzeniu
już nie ma nienawiści

niesie ktoś spokojny sen
nabity na nóż kuchenny

cisza pulsuje mi w głowie

zmęczona noc
echem coś szepta

to nie zegarek się pomylił

Nie mam nic do stracenia.
Łyżkę wina
stołową.

Parę wspomnień śmiesznych.
z podniesioną głową.
Tak, są miłe.

Powiem raz.
potem wezmę piłę
i wytnę wszystko
maszynową.

I znów zrobię głupstwo
rzucając czymś
ślepo.

Może trafie tą podkową
w tarcze szczęścia
obrotową.

Ta diabelska smoła
otula mnie pozornie.
Nie rób ze mnie anioła,
uśmiechnij się pokornie.

Zmącę dzisiaj tafle wody -
powiem, że tak chciałam.
Nie chce na to twojej zgody
już do wody tej wleciałam.

Przebije gwoździem nogę,
potem krzyknę, że jestem święta.
I rzucę się z tym na podłogę
na znak żem już przeklęta.

Potem list ci napisze
i spale go w własnych dłoniach.
Ucałuje czule w czoło
aż ci ta krew spłynie po skroniach.