Sumienie jest pierwotnym Namiestnikiem Chrystusa, jest prorokiem w swych pouczeniach, monarchą w swej stanowczości, kapłanem w swych błogosławieństwach i potępieniach. I gdyby nawet w całym Kościele mogło zginąć wieczne kapłaństwo, w sumieniu zasada kapłańska przetrwałaby i dominowała.

Jeśli więc ktoś działa zgodnie z sumieniem, które nakazuje mu unikać zła, ale też czynić dobro i kieruje się przy tym współczuciem i miłosierdziem, będzie zbawiony. Dlaczego? Ponieważ Chrystus zbawił wszystkich i działa na różne sposoby. W widzialnych strukturach Kościoła, ale i w sumieniu. I jeśli ktoś żyje zgodnie z Ewangelią (chociaż o tym nie wie i nie czytał), to w jakiś tajemniczy sposób działa w nim Bóg.