Oczy jego pożerają wszystko, na co spoglądają, a powieki zaciskają się jak szczęki pochłaniające wszechświat, który bezustannie się odnawia wskutek zabiegów jego wyobraźni, gdzie przepływają, obnażając się do najmniejszych szczegółów, ogromne i karmiące go światy.

- Podejdźcie do krawędzi.
- Nie, spadniemy.
- Podejdźcie do krawędzi.
- Nie, spadniemy.
Podeszli do krawędzi. On ich popchnął, a oni pofrunęli.