Szła dziewica polnym szlakiem.
Napotkała diabła z hakiem,
i anioła z cud skrzydłami.
Co się dzieje między wami?
Spór ze sobą prowadzicie,
o mą duszę się kłócicie?
Tak już długo to robili,
że się mało nie pobili.
Więc do karczmy ją zabrali,
i tam swoje posty dali.
Anioł dawał czar radości,
obiecując kres świętości.
Diabeł znów o przyjemnościach
w bezgranicznych możliwościach.
Wybór dali jej nie prosty.
Jak odpowie na ich posty?
Czarkę wina z diabłem piła,
i do tańca zaprosiła.
A z aniołem flirtowała,
o niebiosach rozmawiała.
Trudno było zdecydować
komu duszę ma zachować.
Za postępek pakt stworzyli,
i po między podzielili.
Od tej pory te pannice,
to anioły i diablice.
Gdy Wszechmocny się dowiedział,
nie chciał, by mężczyzna wiedział.
Przez anioła diabła sztuczkę,
rozdwojoną ma duszyczkę.
Swą mądrością i potęgą,
dał kobiecie w mocy piętno.
Od tej pory jak patrzymy,
to zupełnie nie widzimy.
Bo to piętno zaślepienia,
jest miejscem rozkoszy.
I darem stworzenia.