Kundel i wilk

Kundel skłamał razy kilka
podając się w lesie za wilka.
Nie znając miary ni granic
skosztować chciał wszystkich samic.
Wilk odkrywszy błazenadę
zrobił z kundla marmoladę.
I swej Pani na śniadanie
podał rankiem jako danie.
Cóż ci kundlu z tej jurności?
Nie ma z ciebie nawet kości.
Gdy udajesz króla lasu,
kara jest już kwestią czasu.
Skromne moje takie zdanie,
kundel wilkiem nie zostanie.
Wilk wilczycę kocha jedną
psu zaś zwykle wszystko jedno.
Niech więc pies od wilczyc stroni
za sukami po wsi goni.