PINOKIO

Dziś będę Świerszczem, Ty bądź Pinokiem
Ja, Twe Sumienie, coś Ci przypomnę
Zamknij Swe oczy, w podróż Cię zabieram
Odległe czasy przed Tobą otwieram
Spójrz , widzisz Mamę co Chłopca za rękę trzyma z miłością
A Chłopiec odwzajemnia tę miłość i patrzy na Nią z ufnością?
I mimo że życie wciąż rzucało Im pod nogi kłody
Ona się stara by Chłopiec nie doznał żadnej szkody
Nieraz nie dojadła bo nie miała dość pieniędzy
Chłopiec z Nią nigdy nie zasmakował nędzy
Zawsze czysty, pachnący, ładne ma ubranka
Do szkoły kanapki i baton i jabłka
On już nie pamiętał, lecz Ona nie zapomniała
Że ktoś Go odrzucił - wciąż Mu wynagradzała
Czy popełniała błędy? Nawet najlepsi ludzie są niedoskonali
Gdybyśmy błędów nie popełniali, świat byłby wspaniały
Ale kto czuwał nad Tobą gdy często chorowałeś
Kto tulił, całował, gorzkie łzy ocierał, kiedy płakałeś?
Z kim mogłeś porozmawiać jak z Przyjacielem?
Dla kogo byłeś najlepszy, nawet gdy czułeś się zerem?
Kto na wywiadówki i do nauczycieli ganiał?
I kto Cię przed nimi jak lwica osłaniał?
Kto bez tchu pracował na dwa etaty
Żeby wynagradzać Ci odejście taty?
Wszystko o co prosiłeś w końcu dostawałeś
Powiedz szczerze SUMIENIU –No? Czego nie miałeś?
Widzisz błędy Kobiety, która Swoje najpiękniejsze lata
Oddała w ofierze za szczerą miłość do małego Chłopaka
Poświęciła dla Niego naprawę bardzo wiele
A Ty się upierasz w złości, niczym próżne ciele
Wybacz Pinokio, ale gdyby zaproponowali Jej czasu cofnięcie
To decyzji by nie zmieniła – choć ranisz Ją teraz zawzięcie
Jeśli naprawdę Drogi Pinokio wszystko TO zapomniałeś
Chyba nigdy miłości do Niej w Swym sercu nie miałeś
Pinokio, gdy poczujesz empatię w Swym sercu drewnianym
Staniesz się prawdziwym Człowiekiem. Kochaj i bądź kochany
Masz wolną wolę, więc sam zdecydujesz
Czy na szczęście w Swym życiu zasługujesz
Kto innych krzywdzi i wspomnień się wypiera
Smutne, szare życie bez uczuć szczerych wybiera