Człowiekowi nie wystarcza, że jest szczęśliwy: trzeba jeszcze, aby inni nie byli.

Intelektualiści dzielą się na dwa odłamy: specjalistów, którzy wiedzą wszystko o niczym, i filozofów, którzy nie wiedzą niczego o wszystkim.

Im więcej kobiet zna mężczyzna, tym bardziej prymitywny pogląd o nich sobie wyrabia.

Nazywajmy wszystkie ciepłe uczucia, które przeżyliśmy, miłością, lecz czy to była właśnie ona – tego nie dowiemy się nigdy.

Nic nie jest bardziej podobne do cynizmu niż jasność widzenia.

Nie zawsze przeciwieństwa się przyciągają i nie zawsze podobne się odpycha, a my i tak dążymy własną drogą.

Nie ma nic bardziej fałszywego niż przysłowie zakazujące sądzić nam ludzi z ich wyglądu.

Pisarz, im mniejszy rangą, tym większym ceremoniałem otacza godziny swej twórczości.

Starość jest pewną formą zła i dźwigamy nie tyle brzemię lat ile naszych czynów.

Szczęśliwi ci, którzy znają zdrowie zapomnienia i którzy z ułomków dawniejszego istnienia wciąż tworzą dalsze życie.

Szczęście u nas jest czasami bez przyczyny, jak powój, który nie wie, gdzie się zaczepić i który by się zaczepił o byle co.

(…) jest taki rodzaj głupoty, wobec którego czuję się zupełnie bezsilny. Można bez trudu dotrzeć do ludzkiej duszy przez zbrodnię, poprzez najsmutniejsze występki, ale nie można się przedrzeć przez pospolitość.