Samotność

Cicho. Zupełnie cicho. Cztery białe ściany.Herbata czarna wypijana w cztery oczy z...lustrem, zacięta rozmowa, w której dla odmiany nie poruszają się usta, a tylko myśli błądzą.Czemu one tak błądzą?- tego właśnie zupełnie nie wiem. To samotność. Tyle wiem, ale ta pewność mnie nie smuci, wręcz przeciwnie...Spoglądam przez okno. Rozbiegani ludzie wytrwale gonią czas, łapczywie chwytają go w dłonie, ale unieść w żaden sposób nie mogą, bo przelatuje im między palcami i spada na ziemię, rozpada się w pył, marnuje.Chcą mówić do siebie, a jakoś ciągle przeraźliwie krzyczą. Podają sobie dłonie, które zamiast pomagać, wciąż na nowo się krzywdzą. Są niby razem, a przecież każdy z nich zupełnie osobno. Pewni siebie postradali i rozum, i wiarę w sens najprostszych rzeczy, w kolejność zdarzeń.Czyż zatem nie lepsza ta ...odrzucana przez wszystkich, napiętnowana, przepędzana na cztery wiatry i w żaden sposób nie rozumiana samotność? Każdy się jej boi, zapiera rękami i nogami, by tylko nie zechciała się u niego rozgościć , a przecież ona jest taka piękna i tyle jest w stanie rzeczywiście uprościć.Czasu nie trzeba dzielić wciąż z tą samą osobą, więcej go zatem do podziału między grupę ludzi, tych, których na naszej drodze postawił Bóg. Jedni przychodzą i odchodzą, inni zostają, a jeszcze inni istnieją, nie narzucając się wcale, bo tak jak my są pełni rezerwy, a może to ...nieśmiałość? Od samotności można się wiele nauczyć: liczenia ciągle na siebie, odpowiedzialności z swój własny czas więc i szacunku dla niego, cierpliwości dla swoich niedociągnięć, a zatem i czekania na rzeczywiste ,,ja", zakopane pod stertą niepotrzebnych rupieci- wygórowanych ambicji, nierealnych marzeń, myślenia ,,dlaczego i po co", zamartwiania się jakie będzie jutro...Samotność to wielka szkoła bycia dla innych, bo tak naprawdę nie wszyscy chcą żyć w pojedynkę, więc najciszej jak potrafią wychodzą ze swej twardej skorupki i tworzą delikatne więzi, nieśmiało wyciągają dłonie, by to co tworzą przeobraziło się we wspólnotę.Samotność nauczyła ich, że nie krzykiem i uderzeniem zdobywa się ludzi...