AIDA(recenzja filmu)

Film o ludobójstwie narodu serbskiego na narodzie bośniackim w Srebrenicy w lipcu 1995 roku. Film, który pozwolił mi wreszcie zrozumieć powstańców warszawskich i powstanie warszawskie, że czasem trzeba podjąć nawet beznadziejną walkę, niż pozwolić się poniżyć i zabić jak baranek ofiarny, bez walki. Film o żołnierzach ONZ, którzy wiedzieli widzieli masakrę ludności bośniackiej i nie potrafili okazać się bohaterami i umrzeć za tych, których mieli chronić. Film o zdradzie. Film o zdradzie ONZ wobec narodu bośniackiego i żołnierzy ONZ w Srebrenicy. Film o zdradzie dowództwa żołnierzy ONZ, które było zwykłym tchórzostwem. Film przywodzący widzowi od razu szerzej świat zachodu, zachodniej Europy, świat słaby, przesycony, niezdolny do racjonalnego empatycznego myślenia, tym bardziej do takiego działania, bierny, który zdecydowany islam, kiedyś zamieni najpewniej na kalifat z szariatem jako prawem. Film w sumie przypominający o tym, jak w roku 1939 roku Europa Zachodnia zdradziła nas i bestialsko mordowała do roku 1945, przypominający o zdradzie jałtańskiej. Film o kotle bałkańskim, który jest nie tylko kotłem pogodowym, ale kotłem nienawiści etnicznej, podsycanym nienawiścią religijną. Ci ludzie po tym ludobójstwie dalej mieszkają ze sobą i są tykającą bombą. Film o tym, że to wydarzyło się tylko 26 lat temu i pamiętam to, jak wszyscy oglądaliśmy tą i inne masakry w telewizji, zajadając się czipsami i coca colą. Film przypominający o tym, że kilkadziesiąt lat wcześniej polscy bohaterowie ryzykowali życiem, aby opowiedzieć decydentom świata zachodniego o niemieckim obozie koncentracyjnym Auschwitz i innych niemieckich obozach koncentracyjnych i nie spotkało się to z jakąkolwiek reakcją. Nikt chyba mawet nie pomyślał, że przecież można zbombardować te fabryki śmierci. Film o narodzie serbskim, który idzie w zaparte w sprawie dokonanego ludobójstwa na narodzie bośniackim. Film o narodzie bośniackim, który nie potrafi krzyczeć jak Żydzi o swojej tragedii. Film o katach i ofiarach żyjących w jednym bloku, na jednej klatce schodowej, którzy codziennie się mijają w drodze do sklepu. Film o potworach, którzy ludziom uczynili los bestialskim, a na co dzień są wspaniałymi ojcami, cudownymi mężami. Film o jednym z najbardziej bestialskich ludzi wieku dwudziestego, generale Radko Mladiciu. Też mądry, wykształcony, a straszliwa bestia siejącą śmierć. Film o mediach na usługach wojska i polityków. Są właściwie współodpowiedzialni za ich zbrodnie i powinni być tak samo sądzeni i skazywani na dożywotnią izolację od normalnych ludzi. Film też o silnej kobiecie. Film, który, zastanawiałem się, czy nie powinien być bardziej dosadniejszy w pokazywaniu okrucieństwa Serbów, ale zaraz przypomniałem sobie film Wojciecha Smarzowskiego WOŁYŃ i podsumowałem, że okrucieństwo Ukraińców i Polaków w nim pokazane nic nikogo nie nauczyło i nic nie zmieniło. Nienawiść na tle historycznym dalej trawi oba narody. Ukraińcy hołdują banderowcom, nie pozwalają Polakom na ekshumację i upamiętnienie ofiar. Polacy czczą tzw.wyklętych. Film o bezradności ONZ, która jest organizacją śmieszną i denerwującą uczciwych sprawiedliwych ludzi. Właściwie, jej agendy, tak jak teraz w przypadku zarazy są bierne, manipulują ludźmi, w zasadzie segregując nas i szczując przeciwko sobie. Film,który słusznie dostał nominację do Oscara i Złote Lwy za reżyserię. Wzruszający, przygnębiający i wywołujący wściekłość. Takie filmy trzeba oglądać. Są obowiązkowe. Oglądać i myśleć. Uczyć się dobra. Uczyć się sprzeciwu. Uczyć się manifestowania tego sprzeciwu. Pisania o tym sprzeciwie wbrew. Na moim profilu fb, kiedy chciałem dodać kolejne edycje, w związku z analizą filmu, to pokazał mi się charakterystyczny komunikat, że "coś poszło nie tak" i tych edycji nie mogę dodawać, czyli zadziałała cenzura. Dobrze, że w ogóle nie usunęli recenzji.

Aida, film, w kooprodukcji którego, chyba tylko Serbia nie wzięła udziału i niedofinansowała.
Reżyseria: Jasmila Zbanic.
Scenariusz: Jasmila Zbanic
W roli tytułowej: Jasna Djurcic
Nominacja do Oscara w kategorii najlepszy film międzynarodowy.
Zloty Lew za reżyserię na festiwalu w Berlinie.