Wiersze
to zawsze są tylko resztki
okruchy ze stołu, przy którym żywię się miłością

policzki mam wypchane kiełkującym ziarnem
złote góry milczenia sięgają po firmament
ślinka cieknie wodospadem

Księżyc
mój ty bochnie chleba najodświętniejszy
przecież tobą z nikim bym się nie podzielił!

Wiesz dobrze gdy na Ciebie patrzę
i czujesz spojrzenie, które Cię rozbiera.
Byłbym subtelniejszy, ale zanim zasnę
chciałbym być przy Tobie- Teraz.

I nucisz krótką pieśń, kiedy Cię dotykam
a na Twojej szyi usta czują dreszcze
i przebiegam dłonią sprytną przez obojczyk
sięgam po guziczki i rozpinam- wierszem.

Wzdrygasz się na dotyk dłoni
malującej różne kształty.
I przyciągasz do mnie myśli.
Trzymam dzisiaj nie na żarty- Cię

I choć pragniesz się odwrócić
zwilżyć usta mym językiem.
To ja trzymać przestać nie chcę
bo bliskością dziś otulę- ukocham.

tak jak zechcesz.

Biorę płatek róży
leżący na śniegu
biorę, ale tylko pod uwagę
niech leżą razem

leżą razem
znaczy, że miłość.

Łączę te puzzle i choć nie wiem jak
niestety dobrego to ciągle mi brak.

Szukam takiego co do mnie pasuje.
I też takiego co się nie psuje.

Owy element ma do mnie pasować.
,ale również i siebie szanować.

Może to puzzel który nie pasuje.
A ja już sam młody miłośnie się psuje. [...]

być spętana
nutą miłości

by trwać tak
w kruchości
dotyku

w naszych szeptach
gdzie spłoszone spojrzenia

łasząc się [...]

Ja bez łyżeczki potrafię zjeść danonki
Ty w ustach od czereśni zaplatasz ogonki
Wzajemnie naszą wyobraźnię podsycamy
Ogień w żyłach się pojawia ale to znamy
Co raz gorącej bicie serca szybsze jest
Dotknąć Cię wykonać krok mały gest
Do ust zbliżyć usta, do serca serce
Zbliżyć do siebie nasze ręce
Powoli wejść Ci pod koc
Spędzić uniesień noc
Otworzyć oczy obok Ciebie kochanie
Zjeść z Tobą śniadanie

Księżyc nie bierze się znikąd
Księżyc z tęsknot

co noc wdrapuję się
po drabinie żeber

co noc pnę się
po szyi łabędziej

co noc skradam się na palcach
do warg

żeby rozdmuchać
woal nieba

żeby sięgnąć duszą
ramienia

żeby złożyć ściętą głowę
na marzeniu.

Jesteśmy tylko głupcami
Którzy chcą poznać prawdę
Szukając jej między swoimi ustami
Czeka nas wieczne potępienie
Bo jedyną różnicą
Między mną a Ewą jest to
Że ona postanowiła włożyć ubranie
Przechodzą mnie dreszcze
Pokazać Ci prawdziwy raj?
Czuję smak owocu
Na naszych językach
Śmieję się Bogu w twarz

Niech patrzy

kiedy o świcie przychodzi miłość
wtedy najmocniej mnie kochasz
sny jeszcze ciepłe
zawstydzenie kryją w poszewce
lampka nie świeci
spaliła żarówkę na przedwiośniu

miesiąc gasi latarnie
ty rozpalasz we mnie ogień
czas zatrzymuje wahadło
a cisza skulona w wezgłowiu
czeka na strun muzykę

tętna połączone
w rytmie dwubitnym pulsują
spragnione usta łapią powietrze
drżące dłonie
w prześcieradło wciskają orgazmy
apogeum spotkania świtu i miłości

najjaśniejsza budzi dzień z letargu nocy
rozsupłuje splątane ramiona

…) nie widziałem jeszcze ludzi, którzy spotkaliby się w dobrym miejscu życia. Takiego miejsca w życiu nie ma i być nie może. Zawsze zdaje się, że jest zbyt późno lub zbyt wcześnie; że zbyt wiele doświadczenia albo że zbyt mało. Zawsze coś stoi na przeszkodzie.
~ Marek Hłasko – Ósmy dzień tygodnia

zjawiałaś się o zmroku
jedwab spadał na kamienne schody
wiążąc oddech
wciskały się bielą we włosy
płatki jaśminu

rozgrzane struny skrzypiec i my
zasłuchani w przytuleniu [...]

nie wiem
w ludziach tyle sztucznych myśli
jesteś by udowodnić
zdradzonej duszy że nie zaczyna się
zdania od wielokropka

zatapiam usta
w płowych pasmach włosów
przytulam zmęczone czoło
do serca
słyszę jego krzyk [...]

Księżyc
co robisz
wisisz i pachniesz

pachniesz zmierzchem
wilgocią
pleśnią

pachniesz tak pięknie
że czuję
miłość.

O, jakaś ty

supernowa
biała grzywka
opada ci na czoło

i te

ludzkie odruchy
okruchy
chłodu.

"Niedojrzała miłość mówi: kocham cię, ponieważ cię potrzebuję. Dojrzała mówi: potrzebuję cię, ponieważ cię kocham"
~Erich Fromm

jak szemrząca struga
przemykam do kołatki twoich drzwi
stukając leciutko by nie spłoszyć ciszy
szukam ust pachnących cierpkim gronem

muszą zmacerować gorycz
bym mogła spijać z nich najsłodszy bukiet
a kiedy pragnienie snu nuży
jak jaskółka w splątanych pnączach winorośli
zasypiam pod dachem

ostudzone pożądanie
ogrzewa myśl
na posenne przebudzenie

Księżyc
spod czarnej koszuli nocnej
wyziera

twoja platynowa cera
na okrągło
mi się śni

a niechby tak
z nieba mi spadł
pożółkły list

a może w grudniu
zesłać mi zechcesz
białe wiersze?