Jesteś cały w moich łzach.
Czekam na Twój najpiękniejszy czas,
na chwilę, kiedy powróci
słońce, wzejdą pierworodne
kwiaty.

Dotykam czule Twoich słów,
wypowiedzianych tylko dla mnie,
pełnych namiętności, pełnych spełnienia…
Twoje szczęśliwe łzy
są źródłem zielonookiej nadziei, [...]

Tajemniczy Malarzu,
bez pytania, bez zgody pokolorowałeś
mój czarno-biały świat.

Niebo znienacka stało się czerwone,
uśmiechy przemijających ludzi –
rozkosznie pomarańczowe.
Moje sny ociekały żółtym odcieniem,
poranek z dumą występował w zieleni.
Życie mieniło się na niebiesko,
śmierć była po prostu granatowa. [...]

Rozpoznałam Cię, choć wiedziałam,
że mnie nie znasz. Wkroczyłam
w Twoje życie jak jutrzenka, zwiastująca
jeszcze jeden kryształowy dzień.

Wzięłam w dłonie cały Twój świat,
przytuliłam do wyludnionego serca,
do wspomnień, które zginęły
wreszcie w przywidzeniach przyszłości,
przysiadły na parapecie i bez wstydu
obserwowały nasz ból,
ból zmieszany z nostalgią.

Nasze zmysły łapczywie pragnęły
współczucia, lecz miłość zamknęła
nam usta, uwięziła ponad niebem,
gdzie nie sięga nadzieja, nie sięga Bóg.

I choć stracę panowanie nad gwiazdami,
choć żal pozostanie tylko
spokojnym mirażem, zrodzisz się
w moim dotyku, w pieszczocie,
której stale brak nieśmiertelności.

Nie kazałeś mi tańczyć
w naszym pierwszym wspólnym śnie.
Pamiętam, wziąłeś mój czas
w ramiona i podarowałeś
najpiękniejszy strach.

Lecz ja się nie bałam. Świt
w moich dłoniach przepędził
niepotrzebne ciała, pozbył się
zbędnych gwiazd, bezużytecznych chwil,
które dedykowałam
czarnoskórym pustyniom.

Wraz z pierwszym dziewiczym listem,
przesłałeś mi odrobinę przyszłości,
abym zaufała pragnieniom,
wskrzesiła najwspanialsze godziny,
kiedy to czułość zmagała się
z niepewnością, kiedy to ziarna
konstelacji obumierały
w naszych wspólnych dłoniach.

Odwiedziłeś mój sen. Byłeś
cały utkany z gwiazd, cały ze świtu,
który niesie miłość w kwitnącym sercu.
Dotykałam Twojego cienia,
muśnięcia duszy dawały łzy i ukojenie.

Czułam całą sobą Twój strach,
nienapoczęty lęk, w którym masz samotnię.
Zanurzałam oddech we włosach,
delektowałam ciszą łączącą
pocałunki splecione z czułości,
wzniesione na podwalinie pożądania.

I choć krzyczała północ,
i choć marzenia zmieniały się
w przyszłość, moje ciało umierało,
powierzone Tobie, oddane
westchnieniom purpurowym jak wiatr,
który niesie pierwszy list wiosny.

Rozebrana do samych gwiazd,
czekam cierpliwie
na twoje pierwsze spojrzenie,
na pierworodny dotyk.

Przychodzisz, choć wiem, że czas
spóźni się na to spotkanie.
Dotykam z namaszczeniem duszy,
pogrążam się w nieskończonym źródle
pocałunku.
[...]

Nie wynurzaj się spod powiek,
najcudowniejszy śnie.
Nie opuszczaj równie grzesznie,
jak przyszedłeś. Pragnę delektować się
Tobą, gdy mojej codzienności
zabraknie ciepła, nie wystarczy
zielonego westchnienia.

Chcę rozkoszować się skórą,
niegrzecznym zmartwychwstaniem
w moich objęciach.
Przykrywam się miękkim, przytulnym ciałem,
aż po serce, otulam pięknem
rzeźbionym niby w marmurze,
niby w oddechu snu.

Scałowujesz zachłannie łzy
z mojego sumienia, przygarniasz szept,
w którym wciąż lęgnie się mój krzyk.

I wiem… Pewnego dnia zabraknie snów,
zabraknie żalu i łez po tym,
co mogło łączyć, a co nagle podzieliło.

Zanim się rozpłaczesz, przypomnij
sobie moje sny, w których nasze ciała
były wspólnym poematem.

Zanim uronisz niepotrzebną łzę, zrozum
jak wiele kosztowała nas
poprzednia nadzieja.

A jednak…. słyszę echo, echo kroków
namiętności, która wróciła
z przydługiej wycieczki po czarno-białych
łąkach raju, pozwoliła zakwitnąć
celnie zadanym słowom.

Jesteś niby oaza pośród
odwiecznych pustkowi, przepaści,
nad którymi pochyla się pragnienie.
Nie chcę bawić się łzami, potrzebuję
tylko paru myśli, które nigdy nie zostaną
nazwane, które odejdą wraz
z pierwszym dniem przyszłości.

W tym rajskim sadzie
Stoisz pół naga
Obsypana bielą
A zapach Twój
Kwiecie Jabłoni
Nęci zmysły moje
Do granic szaleństwa

Ile dałbym by usta swoje
W Twym słodkim nektarze
Zatopić [...]

ponętne usta wyssany miód
z pocałunku miłosny
nektar obłędna słodycz
rozkoszna spojrzenia oczu

tak blisko jak najbliżej się da
spontaniczna finezja
w okazywaniu uczuć
spragnionych serc radość

w pajęczynie wtulenia [...]

Ukołysz do snu myśli.
Zaprogramuj baśń z marzeń.
Nie pozwól by wkradł się.
Koszmar!
Kiedy serce mocniej zabije.
Oddech przyśpieszy.

Poszukaj bliskości.
Całym ciałem trzęsie febra!
Zimny pot oblewa.
Dotknij i całuj.

Pragnę czuć się bezpieczna!
Zanim świt nastanie.
Nie odchodź, zostań!
Chcę odzyskać spokój.

Nie śpiesz się donikąd!
Poświęć czas na miłość.
Dla której jest miejsce.
Pozwól sercom zaiskrzyć!
Chemią miłości.

Twój przenikliwy wzrok
oplótł dziś w nocy całą mnie
moje wnętrze duszy ciało i serce
byłam na skraju Edenu

z miłości gdy poczułam
dotyk Twoich rąk i ciepło
oddechu bronić się czy poddać
całkowitej bliskości zmysłom

otrzymałam znak od ciebie
że nic złego się stanie
impuls jak drobinka paranormalna
rozpala plecy jak rentgen

tchórzostwo czy odwaga
a może zwyczajna pokusa
oprzeć się było za późno
Twoje usta na moich czuję

Samoistne drżenie nie wiadomo skąd?
Niczego się nie boję, nie wiem czym jest ziąb?
Trzęsienie ziemi pod nogami grunt się usuwa!
Nogi jak z waty są wryte jak słupy!

Niemal usuwam się ze stóp przed Tobą – zemdlona.
Nagle miłości łuna w sercu rozbłysła!
Cała drżę! Nie mogąc się opanować.
Wbrew woli zapominam o zmartwieniach.

Uśmiecham się do przestrzeni swoich marzeń.
Na nic nie reaguje wpatrzona w Ciebie.
Nie mówię nic, pragnąc zatrzymać tą chwilę.
Z miłości rozpromieniona i roztargniona.

Nie wolno miłości
zamykać ust

by szeptać mogła
miłosne zaklęcia

spod palców
drżącą dłonią pokazywać

i doświadczać misternej
gry spojrzeń [...]

Ten ton brzmienia
doprowadza do obsesji!
Trudno nad tym zapanować.
Zmysłów obłęd totalny!

Słuchać... słuchać... słuchać...
jak zahipnotyzowana.
Tym głosem w telefonie
ten dźwięk pogłosu.

To jeszcze nie koniec. [...]