W przestworzach dotyku rozpłynę się.
Utopię w przeciągnięciach głaskania.
Każdą część ciała w skąpym szlafroku.
Otulę się cała puszystością koca.

Napawać się będę pieszczotą.
W nieświadomości drzemiąc.
Sny przywołają natrętne myśli.
Podmuch marzeń zawiruje.

Odurzy mnie czułością bliskości.
Szept słów będzie cichą kołysanką.
Nim muśnie usta Morfeusz na dobranoc.
Powróci wierna pamięć o Tobie.

Głód westchnień zawoła Twoje imię.
Na dnie serca wygrawerowane skrycie.
W bursztynie kryształowego słońca.
W horyzontalnej pozie objęciach kokonu.

Drżący szmer odezwie się w sercu.
Tajemniczy impuls bezszelestny ocali.
Modlitw prośby do niebios skierowane.
W otchłani milczenia zatopione wyłowi.

Grudniowa noc
Ciepły koc
Morze gwiazd
Serca dwa
Jeden Akt

20.12.2021
21:21

Noc wyjątkowo ciepła.
Na niebie gwiezdny baldachim.
Z łazienki słychać plusk wody.
Pochylasz się nade mną.

Całujesz w lewe ramię.
Na rękach mnie unosisz.
Jak gołębi puch w powietrzu.
Napawam się zapachem lawendy.

Wanna lśni przepełniona.
Po same brzegi białą pianą.
Ty i ja razem w kąpieli.
Spragnieni miłości i rozkoszy.

Mydlisz moje ciało.
Ze wzrokiem złaknionym.
Czułości i pożądania.
Pocałunkom nie ma końca.

Miłosna woń za sobą ogon snuje.
Perfumy, to czy oczarowanie Tobą?
Wyostrza zmysły, skrada serce i duszę.
Miłosna woń hipnotyzuje.

Często nie poznaje się siebie.
Gdy się gubi umiar w rozsądku,
na jej punkcie.

Nie można znaleźć sobie miejsca.
Karuzela emocji dominuje miłość,
nic na świecie nie liczy się poza Tobą.

otulona zapachem konwalii
budzi się we mnie demon miłości
z tajemnic mroku wamp wychodzi
uwodzi czule prowokuje wokół

zabójczym spojrzeniem strzelam
nie zwracając uwagi szczególnej
gdzie i na kogo jest mi to obojętne
w objęciach samotności Cię kocham

do karminowych ust tulę płatki dzikiej róży [...]

nie obcy Ci sekret
ukryty głęboko w sercu
nie zna go nikt
jak dotąd poza Tobą

jedno słowo mały gest
tak to się zaczęło niby
niewinne drżenie serc
jakieś podszepty

przez otwarte okno [...]

zwab mową dotyku
otul brzmieniem wyznań
nie zwlekaj ani chwili
przyciągnij zapachem ciała

mów do mnie spojrzeniem
wymownym na dystans
znamy się telepatycznie
poznaj własny głos natury

siłą instynktu zdobądź
uwierz w zew przeznaczenia
zwiąż myślami jak węzłem
małżeńskim nie będą to dyby

ani kajdany w miłości
kochaj wszystkimi zmysłami
tracąc głowę i poczucie czasu
wszystko samoistnie nastąpi
między mną a Tobą

Kolor brązu Twoich oczu
Jest złotem północy
Twoje oczy są jak dwa
Morskie jantary

Brąz w Twoich oczach
Pachnie kasztanami
Twój wzrok za mną
Wciąż jak cień błądzi

Brąz kojarzy mi się
Z Tobą ciepły orzechowy
Lubię patrzeć Ci w oczy
Otulona spiżem spojrzenia

Twój wyraz oczu
Przy każdym zetknięciu
Bardziej wymowny
Od słów tysiąca

Słodkie usta – gorące pocałunki
Pod osłoną nocy ciemną
Nie potrzeba słów są zbyteczne
Wszystko mówi cisza
Spojrzenie prosto w oczy sobie
Czuły dotyk na dnie serc
Szczere pragnienia myśl oplotła
Prądy dreszczu penetrują
Na wskroś bliskość nagości ciał
Pewność uczuć czuć i widać
Nie ma fałszu ani kłamstwa
Strach ustąpił i samotność
Nie ma wstydu – zaufanie
W pełnej krasie – całkowite oddanie się
Bez poczucia wyrzutów sumienia
Po nocach miłość ciągle się śni
Żar języków z warg paruje
Silne żądze pieszczą zmysłów namiętności
Nagle koniec – chce się krzyczeć
Nie odchodź! Znów wstaje - nowy dzień
Robi się bardzo smutno…

Miękkim muśnięciem usta pociągnięte.
Puste tęsknoty pomadką zwilżone.
Lekkim wydechem wszechistnienie prześnione.
Nocą sny nienasycone marzeniami.

Gwałtownych emocji potęguje burza.
Delikatny jedwab aksamitnej skóry.
Bliska nieobecność czuła pocałunku.
Zapach, smak, dotyk w pamięci wyryty.

Pragnienie i głód jednoczą się w całość.
Unoszą się i kuszą do grzechu myśli niesforne.
Dobrany słowotok staranny w ciszy zaklętej.
Bliskość przybliżenia się w pieszczotliwy szmer.

Spontaniczne wsłuchanie się w głos natury.
Nie ma cierpienia ani strachu, bo intuicja czuwa.
Gdy namiętność w miłości przebudzona.
Niczym śpiąca królewna pocałunkiem.

językiem wyrzeźbię ślad na Twoim ciele
w umyśle pozostawię po sobie burzę

muśnięciem motyla rozpalę Ci pamięć
i nie wyrzucisz mnie do końca życia

nie wymażesz mnie ze Swojego serca
ani nie wymieciesz z duszy labiryntu

ilekroć zamruczy tembr mojego głosu
zadrżysz z szaleństwa i miłości

jak poczujesz zapach z bliskością
w pobliżu pościeli

z pewną nieśmiałością
na swój widok mnie podniecasz
słodki jesteś jak malinka
gdy zmieniasz barwę
pod wpływem słońca
żółty czerwony czarny
nieistotne jakim jesteś
pragnę twojego miąższu
wciąż nienasycona
łapczywie cię pożeram
wzrokiem, ustami z solą
w śmietanie i z masłem
na kanapce rój motyli
przelatuje mi przez żołądek
do serca tak cię kocham pomidorze
że poza tobą świata nie dostrzegam
jesteś jak na lekarstwo zimą

Cisza, tłumiona melodia
Znasz ją
Stara kołysanka Ipsum
Tja, i kolejna różyczka, biała róża,
Kolejna wkuta w marmur pieśń
Kolejna sklejona powieka
Zamarłe w bezdechu usta
Łza i koleina
Buzujący w kominku ogień
Beethoven
I znów ta przeklęta kołysanka [...]

Przeobrażę się z pączka w kwiat.
Rozkwitnę raz na bardzo długo.
Kontur ust na kształt skrzydeł motyla.
Lekko odcisnę na szybie lustra.

Wpatrując się głęboko sobie w oczy.
Polot włosów na wietrze suszarki.
Głaszczę żarem powietrza twarzy skórę.
Szukam przyjemności w pieszczocie.

Wielkim pędzlem z czarnego włosa. [...]