Bylas jedynym uzależnieniem, do którego się przyznałem.
.
.
.
.
.
Odwyk.

Od dotyku
wszystko się zaczyna

muśnięcie niby
przypadkiem trafione

zatrzymany wzrok
na zarysie ust

migotanie przedsionków
dreszcz opływający ciało [...]

jest taka miłość
między oknem a progiem
bólem a spełnionym

jest taka miłość
którą karmi się atramentem
przepaloną żarówką słońca
skołtunioną bezkarnością

miłość która mieszka
pod powiekami co zeschły [...]

jesteś mi wiernym wieczorem
przyklejonym do klamki
wschodzącym jak serce
spod poduszki
gdzie hodowałam

jesteś cytrynową światłością
wiszącą
na krawędzi wytrzymałości
u progu niczyjich
oddźwięków [...]

bądź mi krzykiem
żebym mogła zagłuszać
półszeptem
i kościstym muśnięciem

bądź rozżaleniem
żebym rozpieszczała i oswajała
aż po korzenie

bądź świtem
wstępem do bezkresu [...]

Słodycz ust...rumiane lica
Szelest dłoni echem na skórze
Wrze gorące ciało zespolone
Jedność przekracza granice
Spada gwiazda spełnienia
Już mnie nie ma - Jesteśmy My
Nie wiem gdzie początek Twój
Gdzie zaczynam się Ja
Cisza poezją wypełniona
Miłość rodzi się i kona
Od nowa...wciąż od nowa

15.05.2021
16:35

zamień się ze mną
na wyrzuty sumienia
są nowe
bez śladów użytkowania

zamień na zetknięcia oczu
na przypadkowe pocałunki
ciał

wiem że wierność
kłamstwu [...]

przeminą łzy
pozostanie utracone cierpienie
od początku znało twoje znamię

przeminie czas
który podzielił nasze wyspy
dokończone wszechświaty
opuszczone konstelacje

przeminie światło pasące się
na łące złudzeń [...]

płoną moje papierowe ślady
na drodze do zbawienia
w proch obracają się domki z kart
nieposłuszne spojrzenia
prosto w twarz anioła stróża
tego samego co zazwyczaj

znów pomyliły mi się wielokropki
wykrzyknik stanął na warcie
nie módl się w moim imieniu
Wszechmocny znów zapomniał
o aparacie słuchowym
i kuli u nogi

chciałabym przytulić do sumienia
całą przyszłość
doświadczyć bólu znanego wyłącznie
z (przy)widzenia
pod płachtą skóry schował się
cały mój bezkształt

Księżyc
nigdy nie miałaś dla mnie litości
za to zawsze masz dla mnie pragnienie

faerie
co wychyla się
z nieba

ciało niebieskie
aureola
wokół bioder.

Chodź powtórzymy matematykę

Sprawdzimy namacalnie czy dwie linie równolegle mogą mieć punkty styczne
A moje usta lustrzane odbicie na Twoich wargach

Poćwiczymy sobie potęgowanie przeżyć
Aby krew przyspieszyła w ciągu geometrycznym

Wtem środki dwóch okręgów połączę odcinkiem
I symetralną jego oddechem wyznaczę przez Twoje ciało
Aż do kąta rozwartego między udami
Gdzie dwusieczna będzie potrzebna do przecięcia wierzchołka
Koniunkcja przejmie rolę
A geometria przestanie się liczyć...

W sinusoidzie ciał będziemy falować, aż do ekstremum
Kiedy funkcja najwyższą wartość osiągnie

I udowodnimy
Że jeden dodać jeden
Równa się Jeden
I jest to wartość bezwzględna i nieskończona

Co robisz
nic
najwyżej milczysz

co robię w środku nocy
penetruję ją
wpatrując się w ciebie

Księżyc
biała dziuro
światełko w tunelu.

Nigdy niczego nie pragnąłem tak, jak ciebie
nawet śmierci

wczorajszej nocy miałem sen
miałem ciebie, Księżyc na wyciągnięcie ręki

i wyciągnąłem rękę do ciebie
i nie spłoszyłem cię (jeszcze)

i miałem całą ciebie w ustach
całą z warg, z piersi i z sutków

całą z winogron, z czereśni i z gruszek
całą, nie połówkę

i ja cały byłem w skowronkach
i w jemiołuszkach.

Księżyc
odkąd zszedłem na ziemię
już prawie nie widuję ciebie

moja wyobraźnia
niegdyś nabrzmiała
jak pąk piwonii co nażłopał się rosy

dziś przypomina raczej
źdźbło trawy
nagi mieczyk bez pochwy [...]

Gradem pocałunków
Przyjdę do Ciebie z miłosną ulewą
Wiatrem namiętności
Włosy poplączę i przepasam biodra
Wedrę się w każdy zakamarek

Z początku lekki kapuśniaczek przerodzę
W deszcz lawy którym opętam zmysły wszelakie
By potem rozpętać potężną wichurę
Gdzie ciała poplątane
W rytm grzmotów
Falować będą w rozwścieczonym morzu doznań

Wtem złącze dwa serca w Jedno wspólne
Ażeby jednym pulsem biły
I dreszczem zimnym
Wszystkie tkanki przeniknę

Promień słońca padnie na Twą łzę
Wywołując tęczę w wywróconych oczach
A kurz opadnie
I ozon czuć będzie w powietrzu