Jabłoń

W tym rajskim sadzie
Stoisz pół naga
Obsypana bielą
A zapach Twój
Kwiecie Jabłoni
Nęci zmysły moje
Do granic szaleństwa

Ile dałbym by usta swoje
W Twym słodkim nektarze
Zatopić
Bez opamiętania

Ile czekać muszę
Aż kwiat swój rozwiniesz w całości
I podniebienie moje
Uraczysz
Owocem swoim słodkim

Żądza ma
Ku uciesze szatana
Rozpalona
Do granic absurdu
Apetyt niepohamowany
A wieczorna rosa
Skropliła
Niecierpliwe witki