***

To już kolejna pełnia w tej głuchej pustelni.
W wyobraźni zaciskam na nadgarstkach twoje silne dłonie - prosząc o pokutę - a strach spojrzenia w twoje czarne oczy, miesza się z bólem dającym rozkosz ukojenia. Ile kosztuje nasz czas? Jakie odcienie barw zostawia na skórze miłość, a jakie pożądanie? Czekam, aż wypuszczę z siebie zwierzę, na języku zostawiając ogień.

Sylwia Pryga