wiatr drżenia

pielęgnacja sama w sobie
w masażu poprzez dotyk
rozluźnia całą powierzchnię
ciała dwie dłonie cuda czynią

zamykam oczy i się wsłuchuję
w nieobce mi nuty aromatu
w myślach wibruje fascynacja
Tobą nie lubię jak kończysz

ucztą dla miłości dotknięcie
każde wędrujesz w dół i w górę
nieobcy Ci na co dzień ten szlak
jak pianista na fortepianie

odgrywasz nuty moich doznań
bawiąc się w maestro przy zarysie
sylwetki modelujesz całe ciało
pocałunkiem nagradzasz cierpliwość

od nadgarstka po końce palców
ubóstwiam w tym stanie błogim
trwać w nieskończoność bez ruchu
poddając się temu wiatrowi drżenia