Nadzieje...

Między nieba błękitem
a łanów zbóż złotem
krąży serce smutne
pieszczoty stęsknione

Szuka w wiosny poranki
umiłowanej swej kochanki
by przytulić jej usta
pocałunków spragnione

Lecz choć się kochają
i siebie wciąż szukają
nadzieje nie będą teraz
spotkaniem zwieńczone