Srebrny miecz

Gdzie rozum mówi
dobranoc
I usta wołają więcej
Cialo nie potrafi milczec
Dłonie nie znają granic
Skóra żąda ognia i lodu
Noc dotyka palcami zmysły
Rozpala ogień
Mrozi strach
Dwa ciała, jeden ruch
Dwie dusze, jedno pragnienie
Usta nie chcą wyszeptać dobranoc
Znużenie nie znajduje ukojenia w śnie
Dwa serca, jeden rytm
Dwoje ust, jeden oddech
Pragnienie oddechu nigdy nie było tak silne
Serce nie miało sojusznika
Było samotnym wojownikiem
A dziś mu dano srebrny miecz
I dwie pary rąk
chwyciły go do walki
Są wojny w ktorych nie ma przegranych
Jeśli jest wspólny cel,
wszystkie chwyty są dozwolone
W miłości i na wojnie
Gdzie pękają serca,
zwycięstwo nie boi się drobnych ran
Każda kropla krwi
rodzi nowy kwiat