Agrypina

Duszą się we mnie - nieśmiałej chłopczynie –
Która zlękniona zwykłego spojrzenia,
Wdzięki podobne dojrzałej malinie
Tulonej wiecznym łańcuchem westchnienia.

W gaju bezpańskich krzaków słodyczy
Pląsają kadzie z mgieł Agrypiny,
Gdzie krwawych kochanic pulsujący krzyczy
Pożar ekstazy popieląc maliny.

Pod murem betonu twarzy chłopięcej
Spoconym galopem tłucze się żądza -

I stlę się zanim na twej obcej ręce
Opadnie mdłych oczu iskra błądząca.