Erotyk Zwykłej Conocności

Dotykaj mnie, wzbudź mnie, zaproś, roziskrz.
Pieść, pieść, pieść. Pieszczotami
Doprowadź do konwulsji w rozkoszy.

A potem jeszcze raz daj się zgłębiać,
Niech twoje piersi będą jak fala za falą,
Nim wygaśniesz w dygotach w błogość.

Wreszcie staniesz się trzecią tercją. Popędź na mnie.
Cwałuj amazonko w ogniu nieskrępowania,
Nieskromnością zakrzyczymy burzy grzmot.

I głośnymi oddechami powracając z niebios,
Akurat spotkamy przekolorowe poświaty przedświtu.
Wystygniemy i będziemy druhnami na weselu słońca.