Dzienniki

02.11.2020
Poniedziałek

" Malarz jesienny" i " Płomień " powstał dzisiaj...
Podarowałam obraz...
Prezent najpiękniejszy...
Poezja, muzyka, spacer po ścieżkach wyobraźni....
Podróż najpiękniejsza, to podróż....
Która jest przed Nami

.....
23:23

Budzi mnie chłodny ranek i zapach zaawansowanej jesieni, rzadziej słychać radosny śpiew ptaków, które ustąpiły miejsca melodiom gęstych mgieł. Tęsknię za tobą...
Słabe promienie słońca przedostają się przez szparki rolet próbując rozbudzić mnie i postawić na nogi. Dziś nie chce mi się wstawać. Naciągam na siebie bardziej koc, tak lepiej.
Tęsknię...
Na stoliku obok unosi się ciepła para z nad kubka herbaty,  już któryś raz z kolei włączam w telefonie tę samą piosenkę, która działa na mnie jakoś tak [...]

31.10.2020
Sobota

Mało radości w Nas, a przecież było pięknie.
Październik łaskawie obdarzył nas:
Ciepłym deszczem, złotem jesieni, czerwonym dywanem kroczę w listopad.
Zmartwienia mam, bo kto ich nie ma.
Prezent dostałam dzisiaj cudowny...serce spokojem wypełnione. Błękit jeziora, cichy szum trzciny, a przecież to nie urodziny.
Gubię się w październiku radośnie.
Tworzę nową siebie od listopada.
Bo tak trzeba, tak wypada.
Bez względu na wszystko...
Bilans zysków i strat - za dużo lat w toksynach pływałam. Dobrze, że pływać umiałam.
Chcę wreszcie spełniać swoje marzenia.
A tu zewsząd ograniczenia.
Dość tego...za wiele złego.
Listopad, czekam za nim, za nowym...
Październikowi, dziękuję...
21:41

30.10.2020
Piątek

Szanuję zasady
Nie szukam zwady
Cenię prawdę
Mężczyzn, Kobiet
Polityki (nie)stety
Nie lubię
Kiedy w południe
Bezdusznie [...]

28-29.10.2020
Czwartek

Tyle się dzieje.
Sprawa urzędowa jedna załatwiona.
Transport też...
Waleczny dzień.
Demonstracje....w mieście - dewastacje mienia.
Ogrom cierpienia.
Wszędzie ograniczenia.
Wiara słabnie.
Nadziei brak?????

27.10.2020
Wtorek

Za tysiąc lat, kiedy nie będzie już nas....
Żartowałam, coś innego Komuś obiecałam.
Kto mi zabroni żyć tyle? Kiedy w sercu i brzuchu motyle?
Niebo błękitnieje z minuty na minutę, czytam wiersze. Spać nie mogę, myślę sobie.
Dzień rozpoczynam, wybija siódma godzina, choć wstałam wcześniej. Nie wiem, co u mnie w mieście się dzieje. Czy ktoś płacze - czy się śmieje.
Mam nadzieję, że więcej radości w ludziach, drzewa gubią liście złociste.
Wygląda to: zjawiskowo, pięknie, ślicznie, zalotnie liście spadają na parapet sąsiada, tego co lubi zaglądac w okna, kiedy chwila dla niego dogodna.
I cisza poranka, ptaków nie słyszę, tylko wiatr delikatny myśli kołysze. Ten sam, co strąca listki jesienne. Taka moja wewnętrzna cisza - robi się przyjemniej.
Dzisiaj szpital mam w planach....
Nie jestem jeszcze ubrana, margaretki na stole cieszą oczy....kawa stygnie....
Słońce za chwilę pokaże swe lico, zrobi się ciepło...więc ruszaj w dzień śmiało!
Tyle się będzie działo!

07:15

26.10.2020

Emocje
- górą
....
Myśli
- dołem
....
Czas
- popiołem
.... [...]

25.10.2020
Niedziela

Złudzenia...
Raz jest człowiek, a raz go nie ma.
O przyjaźni; być mowy - nie może.
Kiedy... człowiek opuszcza człowieka w chorobie.
Są dni, że prawdę powie - jak się pomyli.
Dziwny ten świat iluzji...On nie jest i nie był uczciwy - prawdziwy.
Na ile prawdy jest w każdym z Nas, weryfikuje to czas.
Są myśli, potoki słów, które nie znaczą nic już. Kiedy to sobie uświadamiamy...zaczynamy działać.
Jesienny czas, zmartwienie w mej duszy.
Zacząć działać trzeba...a ja... taka jesienna w zadumie trwam. Boję się za dużo zmian we mnie, u mnie.
Próbuję zrozumieć sens trwania, bycia, prawdy, życia...
Prawo do godnego życia przysługuje każdemu.
Jutro wielki dzień....przełamałam się....
...
18:30

24.10.2020
Sobota

Lubię myśli jesienne.
Lubię myśleć, że może być piękniej.
Czas jest potrzebny.
Wizualizacja - ratunkiem dla zbolałej duszy - ona - ratunek przynieść musi.
Przynosi i co jest w niej takiego pięknego?
Ona, o nic nie prosi.
Szczęście swoje daje każdemu...
Potrzebującemu....
Tyle piękna w niej się skrywa.
Czerpmy pełnymi garściami....
Szczególnie wtedy, kiedy tyle problemów mamy.....
22:40
Melodia, która mi towarzyszy...

23.10.2020
Piątek

Myślę bez przerwy...
Bezprzerwy się uśmiecham, kiedy myślę.
Ile błędów mogę popełnić...
Tysiące, byle wiedzieć o nich...
Niech będą świadome.
Dzisiaj, ciężki dzień - szpital w tle.
Wyniki odebrałam.
Widziałam metalową trumnę...pierwszy raz w życiu.
Straszne przeżycie z intensywnej terapii wywozili kogoś.
...
Piękne wiersze Przyjaciela przeczytałam.
Cudowne komentarze u mnie...
Dziękuję...uśmiech ślę Wszystkim piszącym i czytającym.
Pada deszcz....
Spokojna muzyka
Czas na sen....
Niech nas otula

22:44

20.10.2020
Wtorek

Mój wtorek - rozpoczęłam twórczy dzień.
Kilka smutnych wierszy....jakoś tak...
Informacje w odbiornikach, dają cień na ten dzień: Rozboje, wirus, kłamstwa, obelgi, oskarżenia wzajemne - jak żyć spokojnie, jak żyć przyjemnie?. Książka, muzyka - to dobry pomysł...Za ścianą, dziecko sąsiadów słychać - przeziębione.
Wierzę, że szybko mu przejdzie.
Na myśl przychodzi mi morze - uciekłabym... Skupić się próbuję i myślę, że czas swój marnuję.
Dokładam do pieca, Temperatura na dworze 15°C [...]

Brygitta przepracowala czterdzieści lat.
Obecnie dorabia na emeryturze, bo ma tak niską, że musi się po nią schylac!
Posiada wnuki, to pewnie dlatego...
I męski zarost na twarzy.
Gdyby była gwiazdą futbolu, wzięła by pewnie udział w reklamie gillety i nie musiałaby już dorabiac.
Ale Brydzia nie jest gwiazdą, choć osobiście dla mnie tak wielką, że zdałam sobie sprawę, że mamy tak rozgwiezdzona Ziemię, że nie musimy spoglądać w niebo...

19.10.2020
Poniedziałek
Jest coś, co mnie do głębi wzrusza.
List...
Listy...W nich zawiera się dusza.
Ciepło, szepty nadziei, wiary, marzeń...
Ognia i wody...pięknej i brzydkiej pogody.
Cząstka serca.....hmmm
Informację, choćby co było na kolację.
Czy wszyscy zdrowi...
Lubię listy wiele przychodzi mi myśli do głowy.
Chciałam napisać ich więcej....
Myślę...

Nagle poczułam, że żyję. Wszystko stało się takie realne. Nie czułam już ograniczeń iluzji pozornie stabilnego życia. Pochłaniałam światła, kolory, dźwięki. Czułam się niesamowicie dobrze w moim ciele. Jakby mój organizm przestał się ze sobą kłócić od środka. Myślałam, że będę czuła się dziwnie, nieswojo. Jak zwierzę, które dawno nie było na wolności. Wychodząc jednak z klatki, poczułam się dzika. Znów zostałam drapieżnikiem. To był moment kiedy uświadomiłam sobie, że mogę wszystko. To zbyt nietypowe. Powinnam płakać w poduszkę przez następne kilka miesięcy, a nie czuć się tak, jakby ktoś wreszcie spuścił mnie ze smyczy. Brzmi to okropnie. Ale taka prawda. Nigdy nie czułam się bardziej odważna. Nigdy nie czułam się bardziej pewna siebie.

18.10.2020
Niedziela

" Zagadkowy dzień "

Słońce
Kładzie
Cień
Noc
Czy
Dzień? [...]