Dzienniki

idzie nowe
przymierze

buty

moja samotna wyspa
przybiła do statku
ostatni gwóźdź

płynę w korku
z listem

Piątek. W pół do siódmej to brzask dzisiaj. Wyraźnie zarysowany wstęp do jasności dnia. Z zapowiadanych minus pięciu stopni ostał się jeden. Nawet w chwili wschodu słońca. Tylko południowy silny wiatr sprawił, że faktycznie odczuwalna temperatura była niska. Szum ekspresówki, ktoś jedzie do pracy, ujadanie psów. O ósmej promienie słoneczne zachłannie wdzierają się do pokoju i wypierają światła elektrycznej lampy. Wraz z nimi i kolejnymi łykami kawy nabieram wigoru i radości. Zieleń liści skrzydłokwiatów jest [...]

Układ słoneczny jest bardzo mały. Jeśli Droga Mleczna wyparuje jutro, nikt nawet tego nie zauważy. Takie to jest małe. W tej niewielkiej przestrzeni planeta Ziemia to jest bardzo malutka. A na tej Ziemi to żyjemy my, ludzie. A w tym wszystkim jesteśmy bardzo dużymi osobami o wielkim poczuciu własnej wartości.

Jak zwykle wyszliśmy na pole o w pół do siódmej. To jeszcze noc.Nie taka jasna jak wczoraj i nie taka czarna jak przedwczoraj. Beskid Żywiecki wyraźnie zarysowany przez aureolę powoli wschodzącego słońca. Aureolę w kolorze pomarańczowym. Rogal księżyca ciut większy niż wczoraj wędrował nad południowo wschodnimi szczytami. Stamtąd też dochodziło burczenie jakiejś maszyny. Kilkustopniowy mróz. Zatem powietrze rześkie i budzące z resztki snu.

Wczoraj faktycznie udało nam się po południu pójść zobaczyć zachód [...]

Głośno bo do słuchu, a ja tak nie lubię, wolę cicho, ale do rozumu. Otwieram telewizor, na oścież by mieć okno na świat. A tam jak w patologicznej rodzinie, wrzaski, opluwanie...
Mówię stanowcze dość " skrytożerczym spokojo-żercom"...
Zamykam okno i otwieram się na ludzi, przecież to niemożliwe, aby w Nas "wszystko co dobre wymarło"...Nie chcę iść na "wschód", nie chcę tej propagandy...
Ja po prostu chcę, aby ludzie przestali krzyczeć i straszyć, a zaczęli słuchać i próbowali zrozumieć...

Dzisiaj o w pół do siódmej rano było znacznie mniej ciemno niż wczoraj na polu. Można właściwie powiedzieć, że rodził się dzień i to dzień słoneczny. Za Sołą, tam gdzie grzbiety Beskidu Żywieckiego panowała jasna łuna. Nieco na południowy-wschód od niej wędrował sobie po szarości nieboskłonu niewielki rogal księżyca. Od południa wiał lekki wiatr. Wiatr był lodowaty z racji, że Celsjusz był kilka kresek na minusie. Z ekspresówki dochodził miarowy pomruk nieustającego tasiemca samochodów jadących tu i [...]