Wstałam.

Teraz wstań, podnieś głowę i pokaż im.
Udowodnij sobie, że wszystko co do tej pory cię spotkało wcale nie jest przekleństwem.
Udowodnij sobie, że życie na tym świecie jest cudowne. Spojrzałam dzisiaj na słońce, które tak uparcie zaglądało do moich oczu i odkryłam coś. Jestem tu tylko raz jeden. Tylko ten jeden raz czuje to wszystko. Tylko ten jeden raz jestem dokładnie w tym miejscu i o tej porze. Już żadna z tych chwil się nie powtórzy. Wszystko mija, czy tego chcemy czy nie. Nieuchronnie czas mija i nim zdążymy się do czegoś, przyzwyczaić to wszystko znika. Nim zdążymy kogoś znienawidzić, ten ktoś znika. Obejrzę się za siebie i wszystko się zmienia. W mgnieniu oka mija smutek, radość, rozczarowanie, szczęście, żal, euforia. Postanowiłam już, że nie będę gonić za czymś co najzwyczajniej świecie mija, tylko będę cieszyć się z tego co jest. Wystarczy się rozejrzeć, pomyśleć. Podnieść głowę i iść przed siebie, nie patrząc na to co było. Po co trwać w przeszłości, kiedy życie trwa tu i teraz? Kiedyś przekonana o beznadziejnosci tego świata, myślałam że pożegnania z ludźmi są najgorszym możliwym przeżyciem. Dzisiaj wiem, że pożegnanie z kimkolwiek nie zawsze jest złym wyjściem. Czasem żegnając się z pewnymi ludźmi, uwalniamy nasze skrzydła, jeszcze niedawno tak bardzo stłamszone. Nie powinno się pozwalać na więzienie swoich marzeń. Nie powinnam pozwalać sobie na bycie kimś innym, by komukolwiek dogodzić. Jeśli jakikolwiek człowiek ma mnie kiedykolwiek docenić, polubić czy pokochać to musi zaakceptować mnie taką jaką jestem. Z całym bagażem doświadczeń, porażek, sukcesów, zalet i wad. Nie mogę być lepszym człowiekiem, jeśli nigdy nie będę sobą i nie będę postępowała zgodnie z własnym sumieniem. Mam nadzieję, że teraz kiedy to wszystko zrozumiałam będę mogła spokojniej oddychać i nie dusić się w towarzystwie ludzi, którzy mnie nie akceptują. Nie wszyscy mnie będą kochać czy lubić ale najważniejsze, żebym to ja czuła się dobrze sama ze sobą.

A.