...Późno Cię umiłowałem,
Piękności tak dawna a tak nowa,
późno Cię umiłowałem.

W głębi duszy byłaś,
a ja się błąkałem po bezdrożach
i tam Ciebie szukałem, biegnąc bezładnie
ku rzeczom pięknym, które stworzyłaś.

Ze mną byłaś, a ja nie byłem z Tobą.
One mnie więziły z dala od Ciebie
- rzeczy,
które by nie istniały, gdyby w Tobie nie były.

Zawołałaś, rzuciłaś wezwanie,
rozdarłaś głuchotę moją.
Zabłysnęłaś, zajaśniałaś jak błyskawica, rozświetliłaś ślepotę moją.
Rozlałaś woń, odetchnąłem nią
- i oto dyszę pragnieniem ku Tobie.
Skosztowałem
- i oto głodny jestem, i łaknę.
Dotknęłaś mnie
- i zapłonąłem tęsknotą za pokojem Twoim...