8.

Nie łatwo jest zapomnieć kiedy nie chce się pamiętać. Problem pojawia się, gdy zapominasz, choć coś wewnątrz ciebie krzyczy, by do tego nie dopuścić. Z czasem nawet i ten głos znika, bezradnie ochrypły. Tylko wiatr tulący się w ubranie, spojrzenie przechodnia, czy jakakolwiek inna, nigdy nie zauważalna czynność dnia, na moment przywraca wspomnienie. I uśmiech... Albo żal. Tak właśnie odchodzą ludzie. Gubią się w tłumie własnego życia.

Witaj, miło cię poznać.
Jak się masz?
Zobaczymy się jeszcze?
Jutro nie mogę.
Odezwę się później.
Żegnaj.

Słowa, słowa... Słowa. Spisane na stosie papieru, stoją w równych rzędach, jakby czekając na wyrok.
- Ognia!
I nawet popiół, mógłby spalić się raz jeszcze.